Sepehr's Reviews > شیشه‌ی شکسته

من از کفش‌هام بهتر از زندگی‌ام مراقبت کردم...


همیشه فکر می‌کنم که خانواده، بخت و فاجعه‌ای هر روزه است. بزرگترین جمع نقیضین است. بزرگترین موهبت و بدترین منجلاب است. به خود می‌آیی و میبینی در حالی که همه تمام توانشان را برای خوشبختی همدیگر صرف می‌کنند، ناخواسته دارند به انتهای غم و خستگی سوقشان می‌دهند.
روابط خانوادگی غالباً یعنی همین. نقشه‌های طرح شده اما گفته نشده برای یک خوشبختی اجباری. اصرار به شکل دهی دیگران به منظور فرار از خود. فرار از ترمیم خود.
تراژدی‌های کوچک خانوادگی شاید دیگر چیز جدیدی برایم نداشته باشند ولی همیشه به آن‌ها برمیگردم. شاید برای اینکه احساس میکنم موضوع بزرگ‌تر از آن است که بتوان به کنارش گذاشت. باید مدام موقعیت‌های جدید را دید، خواند و دوباره به آن فکر کرد.