Hulyacln's Reviews > Dokunmadan

‘Çok yalnızız Adalet.’
İlk günahının peşine gidiyor Adalet. Bir defteri var yanında bir Hülya’sı. Defterinde göçenleri biriktiriyor, Hülya’da günlerini.İlk günahı çocukluktan kalma:Mahalleden bir arkadaşının oyuncağını almak ve geri vermemek. Oyuncağın güzel olduğundan değil de,işte sebebini Adalet de bilmiyor ki..Bunları düşünmesinin nedeni Adalet’in ölümden dönmesi ve ardından vicdanını yoklaması..Bir hesaplaşma için kolay olmayan yollara düşüyor o. Yolda defterindekileri anımsıyor, canı yanıyor, canımızı yakıyor. Yine toprağa değen acıları yüzümüze fırlatıyor. Tacizler, kayboluşlar, sırlar, ayıplar, günahlar.. Kaçtığımız ve kaçtıkça dibe battığımız ne varsa..
.
Unutma Beni Apartmanında hatırlatan yazar Dokunmadan’da görmemizi sağlıyor. “Gör ve artık sustuklarını çıkar dilinin altından,yoksa o dil hiç konuşmayacak”