Józef Ignacy Kraszewski

“Tu to zobaczysz starców wlokących się, żeby zalać w głowie resztę rozumu i pa- mięci, kobiety oszarpane i brudne, niosące krupy, jaja, kury, często ostatnie berdo8 z warsztatu, za kwartę wódki; dziewczęta pijące dziesięciu łykami jeden kieliszek, chłopców zziębniętych zasługujących się pani arendarce za kropelkę tego czarownego napoju. O, ileż scen, których połowa ludzi, że są nisko, nie widzi, druga połowa nie sądzi godnymi bliższego przypatrzenia się i zajęcia. Ile tu ciekawych rozmów obija się o te brudne ściany, ile kłótni, ile powiastek. I nikt nie patrzy, i nikt nie słucha; a prze- cie i to są ludzie; tu najszczerzej w nich może otwiera się niczym nieskrępowana natu- ra ludzka, nagi człowiek, jak wyszedł z rąk Bożych, którego tylko trochę udawania nauczyli panowie, a trochę wiary duchowi.”
― Józef Ignacy Kraszewski, Ulana