Пређи на садржај

Nikotinski antagonist

С Википедије, слободне енциклопедије

Nikotinski antagonist je tip antiholinergičkog leka koji inhibira dejstvo acetilholina (ACh) na nikotinskim acetilholinskim receptorima. Ta jedinjenja se uglavnom koriste za perifernu mišićnu paralizu tokom operacija, klasični agens ovog tipa je tubokurarin,[1] mada neka centralno delujuća jedinjenja kao što je bupropion, mekamilamin, i 18-metoksikoronaridin blokiraju nikotinske acetilholinske receptore u mozgu i predložena su za primenu u tremanu narkomanije.

Poređenje
Mehanizam Antagonist Preferentni receptor Klinička upotreba
Ganglioni blokatori Heksametonijum Ganglionski tip ne koristi se[2]
Mekamilamin Ganglionski tip
Trimetafan Ganglionski tip Retko se koristi za sniženje krvnog pritiska tokom operacija[2]
Nedepolarizujući neuromuskularni blokirajući agens Atrakurijum Mišićni tip mišićni relaksant pri anesteziji[2]
Doksakurijum Mišićni tip
Mivakurijum Mišićni tip
Pankuronijum Mišićni tip mišićni relaksant pri anesteziji[2]
Tubokurarin Mišićni tip Retko se koristi [2]
Vekuronijum Mišićni tip mišićni relaksant pri anesteziji[2]
Depolarizujući neuromuskularni blokirajući agens Sukcinilholin* Mišićni tip
Centrally acting nicotinic antagonists 18-Metoksikoronaridin α3β4
  1. ^ P. Taylor (1990). In Goodman and Gilman's The Pharmacological Basis of Therapeutics, 8th Ed., (A. G. Gilman et al., Eds.), pp. 166-186, New York: Pergamon Press.
  2. ^ а б в г д ђ Rang, H. P. (2003). Pharmacology. Edinburgh: Churchill Livingstone. ISBN 0-443-07145-4.  Page 149

Spoljašnje veye

[уреди | уреди извор]