Wikipedysta:Banio/brudnopis

Zamek wraz z katedrą znajdują w Haapsalu w wschodniej Estonii. Budowle te powstały w XIII wieku

Zamek wraz z katedrą znajdują w Haapsalu w wschodniej Estonii. Zostały zbudowane w XIII wieku by służyć jako siedziba dla Biskupstwa Saare-Lääne.^[1][2] Legenda głosi, gdy jest pełnia, obraz białej damy pojawia się na wewnętrznej ściany kaplicy.

W 1228 roku,Albert von Buxhövden z Archidiecezji ryskiej założył nową [diecezja| diecezję] składającej się z Prowincji Lääne, wysp Sarema i Hiuma i Gottfried,opactwa cystersów w Dyjament wyznaczonego do sprawowania władzy. Diecezja została włączona do Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego 1 Października 1228 roku przez Henryka VIII Luksemburskiego. Legat papieski Wilhelma z Modeny na stałe ustanowił granice w 1234. Pierwsza rezydencja Biskupctwa Saare-Lääne mieściła się w Lihula, gdzie z pomocą Zakonu kawalerów mieczowych twierdza ta została zbudowana z kamienia. W celu uniknięcia konfliktu z władzą publiczną, biskup przeniosł siedzibę diecezji do Parnawy, gdzie zaledwie 10 lat później została spalona przez Litwinów. Wybrano nową siedzibę w Haapsalu. Budowanie zamku trwało trzy wieki. ^[1][2]

Budowa, rozbudowa i przebudowa trwała wiele wieków.Architektura zmieniała się wraz z rozwojem broni. Jej końcowe wymiary- ponad 30,000 metrów kwadratowych, grubość ścian pomiędzy 120 a 180 centymetrów i maksymalnej wysokości 10 metrów ustalił Johanes IV Kievel(1515- 1527.^[1][3] W zachodniej części obiektów zamkowych znajduje się wieża wartownicza o wysokości 29 metrów, która później użyta byłą jako wieża dzwonnicza. Później podniesiono ściany do 15 metrów.

Wewnętze okopy i ekrany, zostały zbudowane w celu ochrony przed armatami i bombardowaniem siegają wojen Dominium Maris Baltici (1558- 1582), podczas której zamek został poważnie uszkodzony. Zewnętrzne ściany zamku i fortyfikacji nigdy nie zostały całkowicie zrekonstruowane.^[2]

W XVII wieku, zamek przestał służyć do obrony przez szwedów obejmujących władzę, którzy rządzili Księstwem Estonii. W wyniku III Wojny Północnej Rosjanie objęli władzę, niszcząc ściany zamku na rozkaz Piotra I WIelkiego, w efekcie zamieniając budowlę w ruiny.

Legenda głosi, gdy jest pełnia, obraz białej damy pojawia się na wewnętrznej ściany kaplicy.

Podczas panowania Biskupstwa Saare-Lääne, każdy kanon miał wieść czyste i cnotliwe życie zgodnie z zasadami klasztoru. Wstęp dla kobiet była zabroniona pod groźbą kary śmierci. Legenda głosi, że kanon zakochał się w estońskiej dziewczynie i potajemnie wprowadził ją do zamku. Ukrywała się przebierając się za chórzystę i tożsamość jej pozostała w tajemnicy przez długi czas. Kiedy biskup odwiedził Haapsala ponownie, młoda chórzystka przykuła jego uwagą i żądał dochodzenia w sprawie płci tej osoby.^[4]

Gdy biskup dowiedział się, że to dziewczyna, zwołał radę, która zdecydowała by dziewczynę wmurowano w ścianę kaplicy a kanona umieszczono w więzieniu, gdzie został zagłodzony na śmierć. Murarze wmurowali dziewczynę z kawałkiem chleba i dzbanem wody zostawiając małą szczelinę w ścianie. Przez pewien czas było słychać krzyki dziewczyny, jednak dusza jej nigdy nie zaznała spokoju, w wyniku czego pojawia się w oknie baptysterium, gdzie opłakuje ukochanego od wieków. W ten sposób udowadnia nieśmiertelność swojej miłości..^[1][4][5]

Na jej cześć festiwal muzyczny odbywa się podczas pełni księżyca w Sierpniu.^[6]

• Archidiecezja ryska
• Biskupstwo Saare-Lääne
• Haapsalu

• Oficjalna strona zamku
• Zamek w Haapsalu in Castles.info

Kategoria:Kościoły Estonii