Przejdź do zawartości

Pier Ferdinando Casini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pier Ferdinando Casini
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1955
Bolonia

Przewodniczący Izby Deputowanych
Okres

od 2001
do 2006

Przynależność polityczna

CdL-UDC

Poprzednik

Luciano Violante

Następca

Fausto Bertinotti

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Zasługi RP

Pier Ferdinando (Pierferdinando) Casini (ur. 3 grudnia 1955 w Bolonii) – włoski polityk, były przewodniczący Izby Deputowanych, były europoseł, wieloletni parlamentarzysta krajowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Bolońskim. Działalność polityczną podjął w ramach Chrześcijańskiej Demokracji, od 1980 był radnym Bolonii. Od 1983 do 2013 nieprzerwanie zasiadał w Izbie Deputowanych, sprawując mandat posła IX, X, XI, XII, XIII, XIV, XV i XVI kadencji. Od 1994 do 2001 pełnił funkcję posła do Parlamentu Europejskiego IV i V kadencji[1].

W pierwszej połowie lat 90. znalazł się wśród założycieli Centrum Chrześcijańsko-Demokratycznego, będącego największą (obok Włoskiej Partii Ludowej) formacją powstałą na bazie rozwiązanej w wyniku afer korupcyjnych chadecji. Od 1994 przez siedem lat pełnił funkcję sekretarza krajowego CCD, będąc faktycznym przywódcą tej partii. W 2001 po wygraniu wyborów przez centroprawicową koalicję powołano go na stanowisko przewodniczącego Izby Deputowanych, które zajmował do końca kadencji w 2006. W 2002 stanął na czele Unii Chrześcijańskich Demokratów i Centrum, współtworzonej m.in. przez jego dotychczasowe ugrupowanie.

Jako lider należących do Domu Wolności chadeków przez lata należał do sojuszników Silvia Berlusconiego. Był wymieniany jako kandydat na następnego przywódcę centroprawicy. W 2007 doprowadził jednak do wyjścia UDC z CdL, a przed przedterminowymi wyborami w 2008 odrzucił propozycję zblokowania list z Ludem Wolności. W 2013 z ramienia koalicji Z Montim dla Włoch został wybrany do Senatu XVII kadencji.

Przez kilka lat do 2015 był przewodniczącym Międzynarodówki Centrowych Demokratów[2]. W 2016 opuścił Unię Centrum, opowiadając się za kontynuowaniem współpracy z Nową Centroprawicą[3]. W lutym 2017 powołał nowe ugrupowanie pod nazwą Centristi per l’Europa[4]. W 2018 utrzymał mandat senatora w okręgu jednomandatowym jako kandydat centrolewicowej koalicji skupionej wokół Partii Demokratycznej[5]; w 2022 wybrany na kolejną kadencję wyższej izby parlamentu[6].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2022-09-01].
  2. Andrés Pastrana, nuevo presidente de la Internacional Demócrata de Centro. efe.com, 11 lipca 2015. [dostęp 2022-09-01]. (hiszp.).
  3. Fuggi fuggi al Senato: i centristi guardano a Fi. E Alfano resta da solo. ilgiornale.it, 7 grudnia 2016. [dostęp 2022-09-01]. (wł.).
  4. Nasce «Centristi per l’Europa». Con Casini, il ministro Galletti e D'Alia. ilsole24ore.com, 11 lutego 2017. [dostęp 2022-09-01]. (wł.).
  5. Elezioni 4 marzo a Bologna, Casini eletto al Senato ma è tonfo Pd. ilrestodelcarlino.it, 5 marca 2018. [dostęp 2022-09-01]. (wł.).
  6. Ecco i nomi dei 74 eletti in Senato nell'uninominale. huffingtonpost.it, 26 września 2022. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).
  7. M.P. z 2002 r. nr 18, poz. 320.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]