Przejdź do zawartości

Leonid Mielnikow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leonid Mielnikow
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 maja 1906
Diegtariewka, gubernia czernihowska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

16 kwietnia 1981
Moskwa, RFSRR, ZSRR

I sekretarz KC Komunistycznej Partii Ukrainy
Okres

od 18 grudnia 1949
do 12 czerwca 1953

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia (bolszewików) Ukrainy / Komunistyczna Partia Ukrainy

Poprzednik

Nikita Chruszczow

Następca

Aleksiej Kiriczenko

Odznaczenia
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Leonid Gieorgijewicz Mielnikow (ukr. Леоні́д Гео́ргійович Ме́льников, ur. 5 maja?/18 maja 1906 w Diegtariewce, zm. 16 kwietnia 1981 w Moskwie) – ukraiński i radziecki polityk. I sekretarz Komunistycznej Partii (bolszewików) Ukrainy (1949–1953), członek Prezydium KC KPZR (1952–1953), minister przemysłu węglowego ZSRR (1955–1957), ambasador ZSRR w Rumunii (1953–1955), deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 1 do 3 kadencji, 5 kadencji i od 7 do 10 kadencji.

Tablica pamiątkowa poświęcona Leonidowi Mielnikowowi na budynku Donieckiego Narodowego Uniwersytetu Technicznego

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Od 1924 członek Komsomołu, od 1928 WKP(b). 1928–1930 odbywał służbę w Armii Czerwonej, w 1936 ukończył z wyróżnieniem Doniecki Instytut Przemysłowy i został inżynierem górnictwa. Pracował jako inżynier w kopalni węgla kamiennego, wkrótce został przeniesiony do pracy partyjnej w Obwodowym Komitecie WKP(b) w Stalińsku (ówczesna nazwa Nowokuźniecka), gdzie był m.in. kierownikiem wydziału personalnego. W 1942 wysłany na front, brał udział w obronie Stalingradu, potem został sekretarzem WKP(b) w Karagandzie w Kazachstanie, 16 II 1944 został I sekretarzem Obwodowego Komitetu WKP(b) w Stalino (obecnie Donieck) (do 21 VII 1947). Potem został II, a 18 XII 1949 I sekretarzem KP(b)U (do 12 VI 1953). Od 16 X 1952 do 6 III 1953 był członkiem Prezydium KC KPZR. 1953–1955 był ambasadorem ZSRR w Rumunii, później od 6 IV 1955 do 10 V 1957 ministrem przemysłu węglowego. Następnie w Kazachskiej SRR był wiceprzewodniczącym, potem przewodniczącym Gosplanu przy Radzie Ministrów. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR w latach 1941–1954, 1958–1962 i 1966–1981.

Pochowany został na cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie.

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]