Granica brytyjsko-irlandzka
Państwa graniczące | |
---|---|
Okres istnienia |
od 1922 |
Długość |
499[1] km |
Granica brytyjsko-irlandzka (irl. Teorainn Éireannach) – granica międzypaństwowa pomiędzy Irlandią i Wielką Brytanią.
Granica rozpoczyna się na północnym krańcu wyspy w Lough Foyle, kończy się na wschodzie, nad Morzem Irlandzkim w Carlingford Lough. Jest to jedyna granica lądowa Wielkiej Brytanii i Irlandii. Granica jest otwarta, chociaż oba państwa nie należą do strefy Schengen.
Ustanowienie
[edytuj | edytuj kod]Granica została stworzona w 1921 przez Parlament Brytyjski na podstawie Government of Ireland Act z 1920, który wprowadzał w Irlandii rządy autonomiczne z dwoma parlamentami: Irlandii Południowej i Irlandii Północnej[2]. Sześć z trzydziestu dwóch hrabstw irlandzkich zostało przyłączonych do Irlandii Północnej, zaś z reszty stworzono Irlandię Południową. Traktat angielsko-irlandzki z grudnia 1921 tworzył Wolne Państwo Irlandzkie. Granica pomiędzy Wielką Brytanią i Irlandią stała się granicą międzynarodową w grudniu 1922, gdy Wolne Państwo Irlandzkie uzyskało niepodległość.
Hrabstwa przygraniczne
[edytuj | edytuj kod]Irlandia Północna
[edytuj | edytuj kod]Republika Irlandii
[edytuj | edytuj kod]Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ K.J. Rankin: The Creation and Consolidation of the Irish Border. Institute for British-Irish Studies, 2005. [dostęp 2020-05-08]. (ang.).
- ↑ (Statutory Rules & Orders published by authority (SR&O) 1921, No. 533).