Przejdź do zawartości

Ch-31P

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ch-31P
ilustracja
Państwo

 Rosja

Producent

GNCP Zwiezda-Strieła

Rodzaj

powietrze-ziemia

Przeznaczenie

przeciwradarowy

Operacyjność

od 1990

Długość

4700 mm

Średnica

360 mm

Rozpiętość

780 mm

Masa

600 kg

Napęd

rakietowy na paliwo stałe – startowy
strumieniowy – marszowy

Prędkość

3600 km/h

Zasięg

110 km

Naprowadzanie

na źródło promieniowania

Masa głowicy

90 kg

Typ głowicy

odłamkowo-burząca

Użytkownicy
 Rosja,  Chiny (produkowane na licencji jako KR-1),  Indie (200 sztuk),  Indonezja (10 sztuk)

Ch-31P (ros. Х-31П) – rosyjski lotniczy przeciwradarowy pocisk rakietowy.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Został zbudowany na bazie pocisku przeciwokrętowego Ch-31A poprzez zastosowanie pasywnej głowicy naprowadzającej. Pocisk służy do niszczenia naziemnych i nawodnych stacji radiolokacyjnych. Napęd Ch-31P stanowi zespół dwóch silników, startowy silnik rakietowy rozpędzający Ch-31P do prędkości 1,8 Ma i odrzucany po zakończeniu pracy, oraz marszowy silnik strumieniowy pozwalający uzyskać prędkość maksymalną powyżej 3 Ma.

Pocisk może być wyposażony w jedną z trzech głowic naprowadzających PRGC-4WP (ПРГС-4ВП), PRGC-5WP (ПРГС-5ВП) lub PRGC-6P (ПРГС-6П) dostrojonych do konkretnego pasma częstotliwości stacji radiolokacyjnych. W 1980 przeprowadzono testy w locie nowych głowic naprowadzających przy pomocy latającego laboratorium zlokalizowanego na pokładzie śmigłowca Mi-8. W latach 1988–1989 prowadzono testy bojowe jednocześnie na dwóch typach samolotów MiG-27M i Su-24M, równocześnie opracowując odpowiednią awionikę zdolną do obsłużenia pocisków.

Zasięg pocisku Ch-31P wynosił 110 km, ale opracowano również wersję o wydłużonym zasięgu Ch-31PD zdolną do rażenia celów z odległości 150 km.

Atak pociskiem Ch-31P polega na namierzeniu celu przez awionikę samolotu-nosiciela, lub głowicę naprowadzającą pocisku, przekazanie do pamięci pocisku danych o jego położeniu, a następnie wystrzeleniu go w kierunku atakowanej stacji radiolokacyjnej. Po wystrzeleniu pocisk wzbija się na zaprogramowany wcześniej pułap umożliwiający osiągnięcie odpowiedniego kąta ataku. Następnie rozpoczyna się opadanie pocisku w kierunku celu.

W nomenklaturze NATO pocisk nosi oznaczenie AS-17 Krypton, obecnie sprzedawane są w pakiecie uzbrojenia do samolotów Su-30.