Naar inhoud springen

datief

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

datief m /dà:tif/ (ouch: /da̽'tif/)

  1. (spraoklieër) d'n derdje naamval dae 't mitwirkendj veurwerp of d'n óntvenger aanguuef
Raod

De klemtoean ligk op dit waord meistens oppe ieëste silbe, meh versjuuf bie de verbaoge vörm ummer nao de twieëdje silbe.

d'n Diminutief van dit waord wuuertj praktisch neet gebroek.

Aafbraeking
  • da-tief

Grammaer

[bewirk]

d'n Datief wuuertj op 't Mofers eigentlik nimmieë gebroek. Allein bie sommige mannelike, en zeldjzaam ónziejige, wäörd guuef 't nag 'nen apaarte vorm dae allein wuuertj gebroek in e deil versteindje oetdrökkinge.

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif datief datieve datieven
IPA /dà:tif/ /dà:tiv/ /da̽'tive/ /da̽'tiven/
dim. sjrif datiefke datiefken datiefkes
IPA /da̽'tifkʲe/ /da̽'tifkʲen/ /da̽'tifkʲes/ /da̽'tifkʲez/
dat. sjrif datief datieve datieven
IPA /dà:tif/ /dà:tiv/ /da̽'tive/ /da̽'tiven/

In anger spraoke

[bewirk]