Jump to content

delete

E Victionario

Discretiva

delete dictio est in variis linguis:

Formae affines

dēlēte

[+/-]
Proprietates grammaticales1
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dēlēte secunda pluralis praesens activa imperativus dēleō (dēlēre)
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /deːˈleːte/(classice)
Syllabificatio phonetica: dē·lē·te — morphologica: del-ete
Proprietates grammaticales2
[+/-]
Forma Modus flexurae originis
dēlēte casus vocativus singularis participii dēlētus
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /deːˈleːte/(classice)
Syllabificatio phonetica: dē·lē·te — morphologica: delet-e

delete

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
delete prima singularis praesens activa coniunctivus deletar
delete tertia singularis praesens activa coniunctivus deletar
delete secunda singularis praesens affirmativa imperativus deletar
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: [dɨˈlɛ.tɨ](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: de·le·te — morphologica: de-let-e

Loci

Titus Livius
-58…+17
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (anno 328 u.c.)

  • “Fumone victi” inquit, “velut examen apum, loco vestro exacti inermi cedetis hosti? Non ferro exstinguetis ignes? Non faces has ipsas pro se quisque, si igni, non telis pugnandum est, ereptas ultro inferetis? Agite, nominis Romani ac virtutis patrum vestraeque memores vertite incendium hoc in hostium urbem et suis flammis  delete  Fidenas, quas vestris beneficiis placare non potuistis. Legatorum hoc vos vestrorum colonorumque sanguis vastatique fines monent.” —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber IV, caput 33, [5] — delete
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: delete.