afkalven

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈɑfkɑlvə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧kal‧ven

Verb

[edit]

afkalven

  1. (intransitive) to cave in or calve off, to crumble off, to erode
    Een ijsplateau wordt gevoed door stromend gletsjerijs en verliest massa door het afkalven van ijsbergen.
    An ice shelf is fed through flowing glacier ice and loses mass through the calving off of icebergs.

Conjugation

[edit]
Conjugation of afkalven (weak, separable)
infinitive afkalven
past singular kalfde af
past participle afgekalfd
infinitive afkalven
gerund afkalven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kalf af kalfde af afkalf afkalfde
2nd person sing. (jij) kalft af, kalf af2 kalfde af afkalft afkalfde
2nd person sing. (u) kalft af kalfde af afkalft afkalfde
2nd person sing. (gij) kalft af kalfde af afkalft afkalfde
3rd person singular kalft af kalfde af afkalft afkalfde
plural kalven af kalfden af afkalven afkalfden
subjunctive sing.1 kalve af kalfde af afkalve afkalfde
subjunctive plur.1 kalven af kalfden af afkalven afkalfden
imperative sing. kalf af
imperative plur.1 kalft af
participles afkalvend afgekalfd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

[edit]

Anagrams

[edit]