Caravaggio Quotes

“Caravaggio’s art is made from darkness and light. His pictures present spotlit moments of extreme and often agonized human experience. A man is decapitated in his bedchamber, blood spurting from a deep gash in his neck. A man is assassinated on the high altar of a church. A woman is shot in the stomach with a bow and arrow at point-blank range. Caravaggio’s images freeze time but also seem to hover on the brink of their own disappearance. Faces are brightly illuminated. Details emerge from darkness with such uncanny clarity that they might be hallucinations. Yet always the shadows encroach, the pools of blackness that threaten to obliterate all. Looking at his pictures is like looking at the world by flashes of lightning.”
― Andrew Graham-Dixon, Caravaggio: A Life Sacred and Profane

“Catalina de Alejandría quería un anillo en su espada
Pero ninguna espada en su anillo.”
― Alexandre Alphonse, Crucifijo en la Saatchi Gallery

“The music began, passages of immense technical complexity fluidly bridging Caravaggio’s chiaroscuro with Renoir’s impressionism. The gloom and shadows of claustrophobic chambers contrasting with the vibrant radiance of a wide-open landscape. The realism of humanity down to its dirty nails and rotten wounds combined with the fleeting sanguinity of the moment.”
― Ella Leya, The Orphan Sky

“Correggio, Caravaggio, Titian, Tintoretto. In them she saw distance and cruelty. Bodies pierced, flayed, crucified. A parade of morbid flesh.”
― Richard House, The Kills

“Neem me niet kwalijk, maar dat ben ik niet met u eens. Velázquez is totaal niet dramatisch. Dat zijn Caravaggio en El Greco. Velázquez daarentegen is afstandelijk, rustig, hij schildert bij wijze van spreken met tegenzin, laat schilderijen half voltooid, kiest zelden het onderwerp uit, prefereert de statische figuur boven de bewegende scène, zelfs wanneer hij de beweging schildert, schildert hij die statisch, als bevroren in de tijd. Denk aan het ruiterportret van prins Baltasar Carlos: het paard is verstijfd in een sprong waaraan nooit een eind zal komen en de prins toont niet de inspanning van de ruiter. Velázquez zelf was een koelbloedig mens. Zijn persoonlijke leven is onbelangrijk, de politiek heeft hem nooit geïnteresseerd, zijn hele leven heeft hij doorgebracht aan het hof zonder deel te nemen aan de hofintriges, wat moeilijk is voor te stellen. Hij wilde liever ambtenaar zijn dan kunstenaar en toen hij eindelijk een hoge ambtelijke functie kreeg, stopte hij met schilderen, of zo goed als.”
“Als men u zo hoort spreken,” zei de hertog, “zou niemand denken dat u het hebt over een kunstenaar van wereldfaam, een onbetwistbaar genie.”
― Eduardo Mendoza

“Ars magna lucis et umbrae.”
― Athanasius Kircher

“How best to portray the story of Lydia---a woman who has mixed Japanese, Malaysian, and English heritage, and who is a vampire, a creature inherently half-demon, half-human---who is constantly trying to resist the temptation of her nature? I designed many versions of this cover; some depicted Lydia, while others focused on specific details from the story, like bite marks, or a pig whose blood she drinks in order to stave off her cravings for human blood. In the end, though, the most powerful visual was not one of Lydia herself, but of the novel's antagonist.
Because Lydia is an artist, it felt fitting to use a painting on the cover, but it needed to be a piece that spoke to the story on multiple levels. Caravaggio's Boy with a Basket of Fruit felt just right; the sidelong glance peering back at the viewer, the lush basket filled with food that Lydia can never eat, not to mention Caravaggio's own less-than-pristine reputation, not dissimilar to our antagonist's. The final touch: a perfectly-placed crack in the canvas---or is it a bite mark?”
― Claire Kohda, Woman, Eating