Ief Stuyvaert's Reviews > Augustus

Ik ben niet zo’n fan van poëzie.

En al helemaal niet van poëtisch proza.

Toch was ik helemaal mee met ‘Waagstukken’, Charlotte Van den Broecks zeer originele zoektocht naar architecten die zelfmoord pleegden voor/door hun kunst. En naar zichzelf.

Na een paar maanden overgeslagen te hebben in de (niet erg overtuigende) Das Mag Maanden-reeks, hoopte ik dus op een mooie afsluiter ervan.

Helaas.

Toont dit dat zeventig korte pagina’s te weinig is voor een verhaal dat écht uit de startblokken schiet?

Is het een bewijs dat ‘opgelegd schrijven’ maar zelden iets oplevert dat het anekdotische overschrijdt?

Feit is dat je op geen enkel moment enige urgentie voelt.

Integendeel.

Vaak lijkt het op wat zeng-zeng de hitte zeurt mooie-zinnen-na-elkaar hé nu hervertel ik Repelsteeltje op poëtische wijs laa-die-dam, laa-diedie-dam.

Niet alleen de hitte zeurt.

En dat maakt ‘Augustus’ even onvergetelijk als de afgelopen zomer.