این نمایشنامه سه پرده، یا سه بخش داره که شاید قابلیت این رو هم داشته باشه که جدا جدا روی صحنه بره. خط ربط این سه بخش کتاب هزار افسان یا هزار و یک شبه.این نمایشنامه سه پرده، یا سه بخش داره که شاید قابلیت این رو هم داشته باشه که جدا جدا روی صحنه بره. خط ربط این سه بخش کتاب هزار افسان یا هزار و یک شبه. بخش اول و دوم برای من دلنشینتر بودند، هر چند نمیدونم تا چه حد از لحاظ اساطیری و تاریخی حرفی که بیضایی میزنه توی این دو بخش صحیحه و قابل اثباته. بخش سوم قابل لمستره، یک مأمور ارتجاع که بدون اندیشیدن به فتواهای روحانیان (یا به قول خودش عقلا) دل بسته و زندگیش بر این اساس تفکر اونها میچرخه. با این حال من بخش سوم رو ضعیفترین بخش این سه گانه میدونم. میدونم به خاطر نزدیکی تاریخش و نگاه مرتجعین به زن و شباهتش با وضع موجود و گشت ارشاد و... باید خیلی میان خانمها محبوب باشه، اما من شخصیت میرخان رو نتونستم بفهمم. مخصوصاً نحوهی متحول شدنش. اینکه یک باره به شخصیت جدیدی تبدیل می‌شه که صد و هشتاد درجه با شخصیت قبلیش فرق داره. بیشتر برای من شبیه شخصیتهای مهران مدیری و جواد رضویان بود تو پاورچین که گهگداری بدن خودشون رو میلرزوندند و به طنز میگفتند ما متحول شدیم. ...more
جدای از زیبایی نمایشنامه و داستان، دو نکته‌ی برجسته نظر من رو به خودش جلب کرد:
اول نوع پرده‌بندی در این نمایشنامه که انگار در پرده پیشین داستان تمام مجدای از زیبایی نمایشنامه و داستان، دو نکته‌ی برجسته نظر من رو به خودش جلب کرد:
اول نوع پرده‌بندی در این نمایشنامه که انگار در پرده پیشین داستان تمام میشد و داستان دیگهای آغاز میشد... مثلاً در پردهی دوم آنتونی و قیصر درگیر توطئهی پومپی هستند، ا��ا در پایان پردهی دوم این قسمت از قصه به پایان می‌رسه و داستان بخش دیگری آغاز می‌شه.
دوم نوع شخصیتپردازی شخصیتها... تا آخر نمایشنامه با اینکه با شخصیتهای اصلی همدردی میکنید، اما نمیتونید با طیب خاطر حق رو بهشون بدید یا بگید که دنبال باطل رفتند... شخصیتها تا حدود زیادی (اونقدر که در قرن 17 اجازه میداده و مخاطب رو میتونسته درگیر کنه) خاکستریاند... این نکته وقتی جالبتر می‌شه که این نمایشنامه از روی زندگی شخصیتهایی نوشته شده که واقعاً وجود داشتند و خاکستری بودنشون به نمایش بعد انسانیشون بسیار کمک کرده. ...more
معمولاً قبل اینکه کتابی رو بخونم نظرات بقیه رو نمی‌خونم اما خیلی اتفاقی نظر بقیه دوستان رو از بربادرفته قبل خوندن کتاب دیدم و انقدر نظرات منفی بود که معمولاً قبل اینکه کتابی رو بخونم نظرات بقیه رو نمی‌خونم اما خیلی اتفاقی نظر بقیه دوستان رو از بربادرفته قبل خوندن کتاب دیدم و انقدر نظرات منفی بود که یه کم دلسرد شدم از خوندنش اما به شخصه خیلی ازش لذت بردم. البته که داستان به مرور هر چی جلوتر میره بیشتر جا میفته و اتفاقاتش جذابتر می‌شه اما در کل اگه علاقهای به تاریخ جهان و مخصوصاً آمریکا داشته باشید، این کتاب برای دورهی جنگ داخلی آمریکا خیلی هم می‌تونه جذاب باشه.
چیز جالبی که من رو جذب میکرد این بود که اولین باری بود که یه کتاب از دیدگاه یک جریان مغلوب میخوندم... جنوبیها جنگ رو باخته و بردهها رو از دست داده بودند و حالا برخلاف چیزی که همیشه تو فیلمهای آمریکایی میبینیم، روی بد جنگ و ظلمهای شمالیها رو هم میبینیم. هر چند به نظرم مارگارت میچل به خصوص دربارهی رفتارهایی که با بردههای سیاهپوست میشده خیلی لاپوشونی کرده اما بعد خوندن این کتاب به خودم گفتم شاید اون دوران بردهداری اونقدر که فکر میکنیم پر از نفرت نبوده. جالبه که تو خود کتاب نشون داده می‌شه که شمالیها (که بردهها رو آزاد کردند) رفتاری تحقیرآمیزتر و نژادپرستانهتر از جنوبیها به سیاهپوستان دارند. ...more
نوشتن درباره‌اش بمونه برای بعد جلد دوم اما فقط یه سؤال دارم... چطور می‌شه کتابی که به اشتباه به صف Currently Reading اضافه کردی رو حذف کنی؟
-----------نوشتن درباره‌اش بمونه برای بعد جلد دوم اما فقط یه سؤال دارم... چطور می‌شه کتابی که به اشتباه به صف Currently Reading اضافه کردی رو حذف کنی؟
-----------------------------
بعد از خواندن کتاب دوم:
معمولاً قبل اینکه کتابی رو بخونم نظرات بقیه رو نمی‌خونم اما خیلی اتفاقی نظر بقیه دوستان رو از بربادرفته قبل خوندن کتاب دیدم و انقدر نظرات منفی بود که یه کم دلسرد شدم از خوندنش اما به شخصه خیلی ازش لذت بردم. البته که داستان به مرور هر چی جلوتر میره بیشتر جا میفته و اتفاقاتش جذابتر می‌شه اما در کل اگه علاقهای به تاریخ جهان و مخصوصاً آمریکا داشته باشید، این کتاب برای دورهی جنگ داخلی آمریکا خیلی هم می‌تونه جذاب باشه.
چیز جالبی که من رو جذب میکرد این بود که اولین باری بود که یه کتاب از دیدگاه یک جریان مغلوب میخوندم... جنوبیها جنگ رو باخته و بردهها رو از دست داده بودند و حالا برخلاف چیزی که همیشه تو فیلمهای آمریکایی میبینیم، روی بد جنگ و ظلمهای شمالیها رو هم میبینیم. هر چند به نظرم مارگارت میچل به خصوص دربارهی رفتارهایی که با بردههای سیاهپوست میشده خیلی لاپوشونی کرده اما بعد خوندن این کتاب به خودم گفتم شاید اون دوران بردهداری اونقدر که فکر میکنیم پر از نفرت نبوده. جالبه که تو خود کتاب نشون داده می‌شه که شمالیها (که بردهها رو آزاد کردند) رفتاری تحقیرآمیزتر و نژادپرستانهتر از جنوبیها به سیاهپوستان دارند....more
اولین بار که اسم کتاب خانواده‌ی تیبو رو شنیدم وقتی بود که فهمیدم این یکی از کتاب‌هایی هست که نویسنده‌ش برای این کتاب جایزه برده نه دستاورد یک عمر زندگاولین بار که اسم کتاب خانواده‌ی تیبو رو شنیدم وقتی بود که فهمیدم این یکی از کتاب‌هایی هست که نویسنده‌ش برای این کتاب جایزه برده نه دستاورد یک عمر زندگی هنری... کمی بعدش هم شنیدم بهترین ترجمهی تاریخ ایران رو ابوالحسن نجفی روی این کتاب انجام داده و بالاخره مشتاقانه شروع به خوندنش کردم و واقعاً رمان خوبی بود.
قبل از هر چیزی ردپای جنگ و صلح تولستوی رو به راحتی تو کتاب پیدا میکنید. روابط و برههی تاریخی کاملاً مشابه جنگ و صلحه و فقط جای جنگ ناپلئون و روسیه جنگ جهانی اول نشسته!دو جلد اول مثل جنگ و صلح به روابط شخصیتها و جا انداختن ویژگیهاشون میپردازه و تو دو جلد دوم اونها رو وارد شرایط جنگ میکنه و رفتارهاشون رو بررسی میکنه! انقدر این روابط در عین سادگی قشنگه که نمیتونید یه لحظه هم ازش دل بکنید!
یه چیز جالب دربارهی این کتاب وجود داره... اون هم اینه که با اینکه این همه فیلم از کتابهای دنیا ساخته می‌شه از این کتاب حتی یک فیلم کوتاه هم اقتباس نشده... و معمولاً تو عامهی مردم حتی خارج از ایران هم کتاب معروفی نیست... اون هم یه کتابی که به شدت جنگ گذشته رو نکوهش میکنه و در سالهایی چاپ شده که به جنگ جهانی دوم منتهی می‌شه و همون روند پوچ جنگیدن و کشته شدنی که رمان ذکر کرده باز هم تو دنیا اتفاق میافته....more
من اطلاع نداشتم اما از ریویوی مردم آمریکا به نظر می‌رسه این محاکمه یه محاکمه مشهور در سال ۱۹۲۵ تو آمریکاست که نظریه‌ی داروین رو در برابر مذهب قرار میمن اطلاع نداشتم اما از ریویوی مردم آمریکا به نظر می‌رسه این محاکمه یه محاکمه مشهور در سال ۱۹۲۵ تو آمریکاست که نظریه‌ی داروین رو در برابر مذهب قرار میده. چیزی که هنوز تو کشور ما برای طیف مذهبی حل نشده است. از این نظر نمایشنامه‌ی جالبیه. اما از بعد فنی بخوایم نگاه کنیم یکی از عواملی که نمایشنامه رو از متون روایی جدا میکنه نبود راویه... در صورتی که نویسندهها تو دستور صحنهها به حدی در روایت دخالت میکنند که حتی حس شخصیتها رو نمایش میدن... به همین خاطر دستور صحنههای طولانی و بیمصرف باعث خستگی می‌شه. ...more
بعضی وقت‌ها برام عجیبه که چطور یه کتاب می‌تونه به شکل عجیبی موردعلاقه‌ی آدم بشه... چطور می‌تونه انقدر تأثیرگذار باشه و بدون این که حتی خودت بفهمی تو ذبعضی وقت‌ها برام عجیبه که چطور یه کتاب می‌تونه به شکل عجیبی موردعلاقه‌ی آدم بشه... چطور می‌تونه انقدر تأثیرگذار باشه و بدون این که حتی خودت بفهمی تو ذهنت حک بشه! جنگ و صلح از این رمانها بود. فوقالعاده بود. نکته‌ی جالب این بود که تولستوی احتمالاً خودش رو در قالب بزوخف میدیده... مردی دانا و ساده و کمحرف (همون لوین آناکارنینا) و کارهای اونها معمولاً هم شبیه همه... مثلاً هر دو در آزادکردن موژیکها پیشگامند هرچند نظر تولستوی احتمالاً این بوده که موژیکها آمادگی آزادی رو ندارند... مثلاً پییر در جایی به رعیت خودش پیشنهاد آزادی را میدهد و او از وضع خودش اعلام رضایت میکند. تولستوی احتمالاً یکی از اولین کسانی هست که توی هنر داستاننویسی به این فکر افتاده که مردم عامهای که اسمی تو تاریخ ندارند چطوری از اتفاقات تاریخ تأثیر میگیرند و چطور بر این اتفاقات مؤثرند... البته احتمالاً تولستوی در پایان معتقد بوده نظرش به اندازهی کافی روشن نیست و در فصل آخر شروع به سخنرانی دربارهی همین موضوع میگنه که کاش نمیکرد و میذاشت درک خواننده مکفی باشه. ...more
Loading...
