Kitabın bir grup hedonist manyağın hikayesinden başka bir şey anlatmadığı önyargısı giderek zihni sarmalamış, önyargı denen menem şeyin kitabın beğeniKitabın bir grup hedonist manyağın hikayesinden başka bir şey anlatmadığı önyargısı giderek zihni sarmalamış, önyargı denen menem şeyin kitabın beğenilmeyeceğine dair önden ikna çabaları yoğun çalışmalara başlamışken Kerouac marifetini gösterir; “örtülü yabancı”dan bahseder: “Bir seferinde Allen Ginsberg’le beraber iki koltukta diz dize oturmuştuk;o zaman ona bir rüyamdan bahsetmiştim: tuhaf, Arab’ı andıran biri çölde beni kovalıyordu ve ben ondan kaçmaya çalışıyordum; bu şahıs Koruyucu Şehre ulaşamadan yakalıyordu beni. Kim bu? dedi Allen . Birlikte kafa patlatmıştık. Ben beni kovalayanın çarşaf giymiş ben olduğunu ileri sürdüm. Değildi. Bir şey, biri, bir ruh hepimizi hayat çölünde kovalıyordu ve cennete ulaşamadan ne olursa olsun yakalayacaktı bizi. Doğal olarak şimdi dönüp baktığımda beni kovalayanın sadece ölüm olduğunu görüyorum: cennetten önce ölüm yakalayacak bizi. Yaşadığımız günlerde hasretini çektiğimiz, uğruna her türlü iç bulantısına katlandığımız, içimizi çektiren, bizi inleten şey, muhtemelen rahimde deneyimlediğimiz ve – her ne kadar bunu kabul etmeyi reddetsek de—sadece ölümde yeniden üretilebilen o kayıp saadeti yad edebilmek. AMA ÖLMEYİ KİM İSTER?”
O andan sonra kitabın anlamına, niçinliğe dair sorgular netleşmeye başlar. Yol’un; bir babayı, kardeşi, “o’nu”, “o” adlandırılamaz, bilinemez, işitilemez olanı deneyimlemenin bir aracı olduğunu, babasını kaybetmiş Kerouac’ın ve yine babasını arayan Neal’in - hristiyan teolojisi ile yorumlarsak- “Tanrı”yı aradıkları bir zemin, Jack’in, Neal’i dört yaşında ölen kardeşi yerine koyması ve Kerouoc’un kendini gerçekleştirmek için Neal’e zamana zaman irşat edici bir misyon yüklemesi ile yol'un bir tür inisiyasyon’u imlediği anlaşılır.Dünya’nın yoldan başka bir şey olmayıp, varılacak bir yerin olmadığı düşüncesi Kerouac ve arkadaşlarını yollara döken nedenlerden biridir. Neal’in yoldaki aşırı hızı da yine bu Faustvari bir şekilde akıp geçen zaman’ı yakalama, zamanla birlikte ilerleme isteğinden kaynaklanir. Doğu mistizmine hayli ilgisi olan Kerouc’un; “ YOL gizemli ve adsızdır / ama ancak onunla varolur her şey” diyen Lao Tzu’dan etkilenmiş olması da muhtemeldir. Yine Kerouac ve Neal’ın kendilerini tüketme, dibi bulma isteği, Lao Tzu’nun ; “Yol’da olan her gün azalır/ azala azala varır edimsizliğe/ ki edimsizlikte düzelememiş hiçbir şey kalmaz” bahsettiği “edimsizlik” halini andırır.
Bunun dışında kitapta yer alan, ona en çok yakışan kelimelerden bir şüphesiz ki “hüzün”dür. Adı duyulduğunda hep o “görkemli hüzün” ile hatırlanacak,muhtemelen. ...more
Loading...
