من ابراهیم گلستان را بی اندازه دوست می دارم،یکی از بهترین و برترین نثر نویسانی است که تاریخ ادبیات ایران به خود دیده. خشت و آینه اش یکی از بهترین های من ابراهیم گلستان را بی اندازه دوست می دارم،یکی از بهترین و برترین نثر نویسانی است که تاریخ ادبیات ایران به خود دیده. خشت و آینه اش یکی از بهترین های سینمای ایران است و هرکدام از داستان هایش،با آن نثر زیبا و شیوایش ،جایگاهی ویژه در ادبیات ما دارد. به قول استاد نازنینیم،آقای آیدین آغداشلو:«آیا نثر فارسی بی آن دو گلستان این چنین فاخر بود؟» البته در این جمله کمی هم تعصب شخصی وجود دارد اما خب،حرف غلطی هم نیست. اما من معتقدم هر انسانی خوبی و بدی را با هم دارد،هر چیز خاکستری است. اما این کتاب چندان به دل من ننشست.همانطور که گفتم جایگاه گلستان،برای من محفوظ است اما این کتاب به نظرم چندان جالب نیست. گلستان کم گفتگو کرده و این به نظرم ضعیف ترین گفت گوی اوست.اولا که گلستان ،در این کتاب حرف چندانی،به نظر من ،برای گفتن ندارد و تنها و تنها درباره ی چیزهایی ساده و بدیهی در هنر حرف زده.ضمنا افرادی را بی رحمانه خرد کرده و اشخاصی را بی اندازه گنده کرده .تمام دستاوردها و شخصیت آن افراد،از قبیل استاد دریابندری،احسان طبری،یارشاطر،شاملو،تقوایی و خیلی های دیگر را بی رحمانه زیر سوال برده. یکی نیست بگوید آقای گلستان!نازنین من!اگر این افراد را دوست نداری،حالا به هر دلیلی،بگو من نمی پسندم،مطابق ذوق من نیست. چرا شخصیت طرف را خرد می کنید؟ چرا منکر جایگاه و دستاوردهایش می شوید؟شما که می گویی دریابندری خراب کرده با ترجمه وداع با اسلحه،در حالی که خودتان می گویید وداع با اسلحه و در مقدمه زندگی خوش و کوتاه فرانسیس مک کومبر فرموده اید::ترک سلاح. شما می گویید فلانی احمق ترین آدمی است که تابحال دیده ام،آیا طرف ویژگی های خوبی نداشته و بدِبد بوده؟ مشکل دوم این کتاب به نظرم نداشتن هدفی واحد ست.آقای جاهد منتقد بسیار خوبی ه��تند و بسیار دوستشان دارم،اما در این گفت و گو اشتباهات زیادی مرتکب شده: خودش گفته این کتاب درمورد سینمای ایران و کارگردانان ایرانی است در حالی که در این گفت و گو،فقط از این شاخه به آن شاخه پریده و از ری و رم و بغداد پرسیده. و در نهایت خود آقای گلستان گفته است:مرد حسابی ما قرار بود درمورد سینما حرف بزنیم و تو خیلی وقت است که از موضوع منحرف شده ای. اما کتاب خوبی هایی هم دارد؛مقدمه اش بسیار عالی است و برای هرکسی که می خواهد گلستان را بشناسد،مفید خواهد بود.صحبت هایش درمورد «خانه سیاه است ،صادق هدایت(روحش شاد و یادش گرامی) و جوبک(ر.ض) بسیار خواندنی و جذاب است. اما در کل به خاطر هتاکی های آقای گلستان و البته متفرق پرسیدن های آقای جاهد،این کتاب هدر رفته است. گلستان در این کتاب حتی به دوستان خودش؛فرخ خان غفاری و آل احد هم رحم نکرده و چنان،بی رحمانه مسخره شان کرده که آن سرش ناپیدا. آخر عزیز من!تو به چه جراتی کسی را خراب می کنی که دیگر توان دفاع از خودش را ندارد؟ البته نگفته نماند که صداقت آقای گلستان قابل تحسین است،اما کاش کمی لحنش بهتر بود.
Merged review:
من ابراهیم گلستان را بی اندازه دوست می دارم،یکی از بهترین و برترین نثر نویسانی است که تاریخ ادبیات ایران به خود دیده. خشت و آینه اش یکی از بهترین های سینمای ایران است و هرکدام از داستان هایش،با آن نثر زیبا و شیوایش ،جایگاهی ویژه در ادبیات ما دارد. به قول استاد نازنینیم،آقای آیدین آغداشلو:«آیا نثر فارسی بی آن دو گلستان این چنین فاخر بود؟» البته در این جمله کمی هم تعصب شخصی وجود دارد اما خب،حرف غلطی هم نیست. اما من معتقدم هر انسانی خوبی و بدی را با هم دارد،هر چیز خاکستری است. اما این کتاب چندان به دل من ننشست.همانطور که گفتم جایگاه گلستان،برای من محفوظ است اما این کتاب به نظرم چندان جالب نیست. گلستان کم گفتگو کرده و این به نظرم ضعیف ترین گفت گوی اوست.اولا که گلستان ،در این کتاب حرف چندانی،به نظر من ،برای گفتن ندارد و تنها و تنها درباره ی چیزهایی ساده و بدیهی در هنر حرف زده.ضمنا افرادی را بی رحمانه خرد کرده و اشخاصی را بی اندازه گنده کرده .تمام دستاوردها و شخصیت آن افراد،از قبیل استاد دریابندری،احسان طبری،یارشاطر،شاملو،تقوایی و خیلی های دیگر را بی رحمانه زیر سوال برده. یکی نیست بگوید آقای گلستان!نازنین من!اگر این افراد را دوست نداری،حالا به هر دلیلی،بگو من نمی پسندم،مطابق ذوق من نیست. چرا شخصیت طرف را خرد می کنید؟ چرا منکر جایگاه و دستاوردهایش می شوید؟شما که می گویی دریابندری خراب کرده با ترجمه وداع با اسلحه،در حالی که خودتان می گویید وداع با اسلحه و در مقدمه زندگی خوش و کوتاه فرانسیس مک کومبر فرموده اید::ترک سلاح. شما می گویید فلانی احمق ترین آدمی است که تابحال دیده ام،آیا طرف ویژگی های خوبی نداشته و بدِبد بوده؟ مشکل دوم این کتاب به نظرم نداشتن هدفی واحد ست.آقای جاهد منتقد بسیار خوبی هستند و بسیار دوستشان دارم،اما در این گفت و گو اشتباهات زیادی مرتکب شده: خودش گفته این کتاب درمورد سینمای ایران و کارگردانان ایرانی است در حالی که در این گفت و گو،فقط از این شاخه به آن شاخه پریده و از ری و رم و بغداد پرسیده. و در نهایت خود آقای گلستان گفته است:مرد حسابی ما قرار بود درمورد سینما حرف بزنیم و تو خیلی وقت است که از موضوع منحرف شده ای. اما کتاب خوبی هایی هم دارد؛مقدمه اش بسیار عالی است و برای هرکسی که می خواهد گلستان را بشناسد،مفید خواهد بود.صحبت هایش درمورد «خانه سیاه است ،صادق هدایت(روحش شاد و یادش گرامی) و جوبک(ر.ض) بسیار خواندنی و جذاب است. اما در کل به خاطر هتاکی های آقای گلستان و البته متفرق پرسیدن های آقای جاهد،این کتاب هدر رفته است. گلستان در این کتاب حتی به دوستان خودش؛فرخ خان غفاری و آل احد هم رحم نکرده و چنان،بی رحمانه مسخره شان کرده که آن سرش ناپیدا. آخر عزیز من!تو به چه جراتی کسی را خراب می کنی که دیگر توان دفاع از خودش را ندارد؟ البته نگفته نماند که صداقت آقای گلستان قابل تحسین است،اما کاش کمی لحنش بهتر بود....more
می گویند بیلی وایلدر کبیر برسردر اتاق خود نوشته بود :«اگر لوییچ بود چه می کرد؟» اما، به نظرم، حالا کارگردانان زیادی هستند و خواهند بود که می نویسند:« می گویند بیلی وایلدر کبیر برسردر اتاق خود نوشته بود :«اگر لوییچ بود چه می کرد؟» اما، به نظرم، حالا کارگردانان زیادی هستند و خواهند بود که می نویسند:« اگر بیلی وایلدر بود چه می کرد؟» همیشه از شیفتگان سینمای وایلدر بوده ام و وقتی کتاب گفتگو با کمرون کرو را خواندم، علاقه ام به این مرد افسانه ای ده برابر شد. کتاب «هیچکس کامل نیست» را جزو بهترین کتابهایی که تابحال خوانده ام قرار خواهم داد؛ چراکه هم زندگی یک کارگردان خیلی تاثیرگذار است، هم زندگی یک انسان بزرگ است، هم سفری شگفت انگیز است به کارنامه ای بسیار بسیار درخشان. کارنامه ای آنقدر درخشان که هیچ کارگردانی در جهان نمی تواند، تکرار می کنم، نمی تواند منکر این درخشش شود. چندلر، نویسنده ی این کتاب، و با قلمی قدرتمند و بسیار زیبا زندگی مرد بزرگ را از ابتدا تا انتها طوری به روی صفحه می آورد که تو گویی در حال تماشای یک فیلم مستند بسیار بلند و دیدنی هستی. مستندی که چندلر آن را استادانه کارگردانی کرده؛ گفت و گو با خود وایلدر و آوردن آن در قالب کتابی رمان گونه، مصاحبه با تک تک بزرگانی که با وایلدر کار کرده اند قطعاً کاری بوده بس سخت و دشوار. چندلر نه فقط نویسنده ی خوبی است، بلکه منتقد بسیار باهوش و تیزبینی نیز هست. بسیار دقیق و زیبا آثار بیلی وایلدر را نقد می کند و در حوزه ی نقد، پختگی خود را نشان می دهد. این کتاب بسیار الهام بخش نیز هست. از این جهت که نشان می دهد انسانی بااراده، مثبت اندیش، و قوی چگونه در سخت ترین شرایط گلیم خود را از آب بیرون می کشد و با ناملایمات می جنگد. مراحل ساخته شدن تک تک آثار وایلدر، مخصوصاً سانست بلوار، واقعاً جذاب بودند. یک چیز دیگر کتاب که بسیار شایان توجه است، تلخی و بدبینی است که وایلدر عامدانه از اقرار به آن فرار می کند.اما به نظرم، وایلدر واقعاً انسان شناس معرکه ای هم بوده. انسان شناسی بیلی وایلدر، در اکثر آثارش مخصوصاً تک خال در حفره(1953) عیان است. او مردی شوخ، دوست داشتنی، اما تلخ اندیش بود؛ حتا در کمدی هایش هم رگه ی پنهانی از تلخی و بدبینی دیده می شود. مثلاً دقت کنید در فیلم بعضی ها داغشو دوست دارند(1959)، پایان گزنده و بی نهایت شیرین دوم، پایان کلیشه ای اول را بی رحمانه به سخره می گیرد (این تحلیل از استاد امیر پوریا بود). مثال ها زیاد اند از این دست. کیف کردم که دیدم وایلدر، علی رغم تلخی ذاتی اش انسانی بزرگوار و متین بوده؛ به طوری که همه از کار با او سخت راضی بوده اند. به قول یکی از بزرگان کتاب:«او یکی از فراموش نشدنی ترین انسان هایی است که در زندگی ات می بینی» و برای من واقعاً هم همینطور بود. جذابیت دیگر کتاب، به نحوه ی نگرش وایلدر به مسائل است؛ او حتا در بدترین شرایط هم روحیه طنز خود را از دست نمی دهد و زندگی را آنگونه که هست می پذیرد. و بر من ثابت شد که تقدیمی اول کتاب، حقیقتاً به حق نوشته شده :«تقدیم به بیلی وایلدر کسی که کامل بود» اما ترجمه ی کتاب. آرش عزیزی عزیز مترجم توانایی است و واقعاً در ترجمه ی کار زحمت کشیده. همین که به خود جرات داده تا زبان مردی را ترجمه کند که انگلیسی را از خود انگلیسی ها بهتر بلد بوده جای تحسین دارد اما ترجمه ی اش، بعضی جاها دست انداز داشت. برخی جاها آنقدر ترجمه ی زیبایی داشت که آن سرش ناپیدا، اما برخی جاها کمی رنگ و بوی ترجمه می داد و این، در بخش دوم کتاب بیشتر دیده می شد. این حرف به معنای نفی تلاش او نیست، اما صادقانه می گویم انتظارم از مترجمی که با چنین شوروشوقی به ترجمه ی چنین اثری دست زده، بیشتر بود کمی. باز هم می گویم، ترجمه ی کتاب خوب است، اما در حد ترجمه ی آثاری چون رومن به روایت پولانسکی، و یا گفت و گو با بیلی وایلدر نیست. ...more
WOW.I really do not know How to start.Actually I am not OK,But this book gave me a new life. If you're in the mood for something airy and uplifting, voWOW.I really do not know How to start.Actually I am not OK,But this book gave me a new life. If you're in the mood for something airy and uplifting, vortex is the trip to take. This amazing non-fiction shows and proves the vast knowledge of the writer and the style of writing, reminded me of the style of great ones.The most interesting thing about the book is that it is utterly original. Yeah,if a great work is your game,Dunbar is the name. I would also like to pay my tribute to the great and talented writer: Rob,my dear friend;I truly enjoyed your book.well done my friend.I hope to see your books,all of them in the great Library Of America(LOA).I encourage you to write more,I,personally,am hungry for more. I,as a reader announce that now you are one of my favorite writers,which leads me to read your other works,which I am sure are as good as this one....more
Loading...
