What do you think?
Rate this book
Jérôme Lindon
Ça s’arrête un matin gris, dans une rue de Trouville, le jeudi 12 avril 2001. Je suis en train de faire des courses quand mon téléphone sonne dans ma poche. C’est Irène qui m’annonce que Jérôme Lindon est mort lundi, et enterré ce jeudi matin même. Les heures qui suivent, je n’ai pas envie d’en parler. « Le plus bel hommage qu'un éditeur puisse recevoir fût de devenir un titre de son propre catalogue, non pas un nom gravé sur un monument aux morts, mais une simple ligne vivante parmi tous les textes qu'il a fait naître pour qu'ils nous survivent. Jérôme Lindon est l'essence même de ce qui liait Jean Echenoz à Jérôme Lindon : l'auteur porte un texte à son éditeur, parce que c'est ce que l'un fait de mieux, et c'est ce que l'autre préfère. Jérôme Lindon est l'essence même de ce qui liait Jean Echenoz à Jérôme Lindon : l'auteur porte un texte à son éditeur, parce que c'est ce que l'un fait de mieux, et c'est ce que l'autre préfère. » Libération
- GenresNonfictionRomanFrance
64 pages, Paperback
First published October 4, 2001
About the author
Jean Echenoz
47 books221 followersJean Echenoz is a prominent French novelist, many of whose works have been translated into English, among them Chopin’s Move (1989), Big Blondes (1995), and most recently Ravel (2008) and Running (2009).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 29 of 29 reviews
November 24, 2020
Jerome Lindon, bir yazar ve yayıncısının ilişkilerine dair bir anlatı. Hem yazar için hem Türkçeye kazandıran yayınevi Norgunk için hem de benim gibi yayınevi mutfağını merak eden okurlar için önemli bir kitap.
Hikayenin en başına dönersek II. Dünya Savaşı sırasında yeraltında kurulan ve direnişe destek veren, bugün de bağımsız ve önemli olarak kalmaya devam Minuit Yayınlarından bahsetmemiz gerekecek. Minuit’nin bastığı Denizin Sessizliği işgal altındaki Fransa’ya paraşütle dağıtılacak kadar önemli bir metin. Savaştan sonra ise Jerome Lindon stajyer olarak yayınevine giriyor ve Fransız Yeni Romanının yayıncısı oluyor. Beckett, Duras, Robbe-Grillet… Hepsi onun dikkatli gözü, yeniyi kavrayış ve keşfetme yeteneği sayesinde okurla buluşuyor.
Norgunk Yayınlarının kurucuları olan Ayşe Orhun Gültekin ve Alpagut Gültekin ise 2001 yılında Paris’te Jerome Lindon ve Minuit Yayınlarına dair bir belgesel izliyor ve Türkiye’de benzer anlayışta bir yayınevi kurmaya karar veriyorlar. Minuit’nin sade logosu olan m harfinin üzerindeki yıldız, Norgunk’un n üzeri siyah karesine dönüşüyor. Yayınevinin 50. kitabı ise Lindon’a ve Minuit’e bir anma ve saygı duruşu olan Echenoz’un Jerome Lindon’u oluyor.
Echenoz ise hikayesine yayınevi yayınevi dolaşarak kitabını bastırma çabasını anlatarak başlıyor. Minuit’nin kitabını asla basmayacağını düşündüğünden başlangıçta dosyasını oraya bırakmayı aklından bile geçirmiyor. Ancak sonunda red mektuplarımdan biri de Minuit damgalı olmasın mı canım, diyerek yayınevine metnin bir kopyasını bırakıveriyor. Ummadığı oluyor ve Lindon romanla ilgileniyor ve böylece Echenoz’un yayıncısı oluyor.
Anlatı boyunca bir yazarın ve editör/yayıncısının ilişkilerine şahit oluyoruz: Bazı eserleri beğeniliyor, bazıları acımasızca eleştiriliyor, editörünün yapma dediği şeyleri yapıyor ve pişman oluyor, bazen tüm çabaları görmezden geliniyor ve küçümseniyor. Lindon’un bazı öğütleri ve anekdotları da anlatıyı ilginçleştiriyor.
Echenoz ölümünü hayal dahi edemediği Lindon’u kaybedince, yas sürecini bu kitabı üç ay gibi kısa bir sürede yazarak geçiriyor. Bize de bu ne gereksiz bir duygusallıkla ne de katı bir akılcılıkla kaleme alınmış ancak alabildiğine dürüst bu kitap kalıyor.
Her “sıkı okur”a öneririm bu kitabı, Echenoz okuru olsanız da olmasanız da. 5/5
“Herhalikarda, Jerome Lindon romanıma gerçekten inanır gibi görünüyor: Biliyorsunuz bu kitap sayesinde, diyor, belki arabanızı değiştirebilirsiniz. Lindon’u fazla iyimser buluyorum ama sonra anlıyorum ki genelde pek de iyimser değil. Çok derin bir karamsar da sayılmaz aslında, daha ziyade aktif bir karamsar diyelim, mücadeleci karamsar. Söylediğine inanır gibi görünse de, kitabın çıkışının birkaç hafta sonrasında sanki biraz hayal kırıklığına uğramış gibi geldi bana. Ne yapalım, diyor, gazeteciler kitabınızdan bahsetmek için pek aceleci davranmıyorlar. Öyle mi, diyorum ona. Ama pek de umrumda değil: Bence önemli olan bu kitabın basılmış olması. O sıralar bir kitabın aynı zamanda satılmak için de yapıldığını daha pek anlamamıştım. Bunu da ileride öğrenecektim. Bütün bunlar değişecekti.”
Hikayenin en başına dönersek II. Dünya Savaşı sırasında yeraltında kurulan ve direnişe destek veren, bugün de bağımsız ve önemli olarak kalmaya devam Minuit Yayınlarından bahsetmemiz gerekecek. Minuit’nin bastığı Denizin Sessizliği işgal altındaki Fransa’ya paraşütle dağıtılacak kadar önemli bir metin. Savaştan sonra ise Jerome Lindon stajyer olarak yayınevine giriyor ve Fransız Yeni Romanının yayıncısı oluyor. Beckett, Duras, Robbe-Grillet… Hepsi onun dikkatli gözü, yeniyi kavrayış ve keşfetme yeteneği sayesinde okurla buluşuyor.
Norgunk Yayınlarının kurucuları olan Ayşe Orhun Gültekin ve Alpagut Gültekin ise 2001 yılında Paris’te Jerome Lindon ve Minuit Yayınlarına dair bir belgesel izliyor ve Türkiye’de benzer anlayışta bir yayınevi kurmaya karar veriyorlar. Minuit’nin sade logosu olan m harfinin üzerindeki yıldız, Norgunk’un n üzeri siyah karesine dönüşüyor. Yayınevinin 50. kitabı ise Lindon’a ve Minuit’e bir anma ve saygı duruşu olan Echenoz’un Jerome Lindon’u oluyor.
Echenoz ise hikayesine yayınevi yayınevi dolaşarak kitabını bastırma çabasını anlatarak başlıyor. Minuit’nin kitabını asla basmayacağını düşündüğünden başlangıçta dosyasını oraya bırakmayı aklından bile geçirmiyor. Ancak sonunda red mektuplarımdan biri de Minuit damgalı olmasın mı canım, diyerek yayınevine metnin bir kopyasını bırakıveriyor. Ummadığı oluyor ve Lindon romanla ilgileniyor ve böylece Echenoz’un yayıncısı oluyor.
Anlatı boyunca bir yazarın ve editör/yayıncısının ilişkilerine şahit oluyoruz: Bazı eserleri beğeniliyor, bazıları acımasızca eleştiriliyor, editörünün yapma dediği şeyleri yapıyor ve pişman oluyor, bazen tüm çabaları görmezden geliniyor ve küçümseniyor. Lindon’un bazı öğütleri ve anekdotları da anlatıyı ilginçleştiriyor.
Echenoz ölümünü hayal dahi edemediği Lindon’u kaybedince, yas sürecini bu kitabı üç ay gibi kısa bir sürede yazarak geçiriyor. Bize de bu ne gereksiz bir duygusallıkla ne de katı bir akılcılıkla kaleme alınmış ancak alabildiğine dürüst bu kitap kalıyor.
Her “sıkı okur”a öneririm bu kitabı, Echenoz okuru olsanız da olmasanız da. 5/5
“Herhalikarda, Jerome Lindon romanıma gerçekten inanır gibi görünüyor: Biliyorsunuz bu kitap sayesinde, diyor, belki arabanızı değiştirebilirsiniz. Lindon’u fazla iyimser buluyorum ama sonra anlıyorum ki genelde pek de iyimser değil. Çok derin bir karamsar da sayılmaz aslında, daha ziyade aktif bir karamsar diyelim, mücadeleci karamsar. Söylediğine inanır gibi görünse de, kitabın çıkışının birkaç hafta sonrasında sanki biraz hayal kırıklığına uğramış gibi geldi bana. Ne yapalım, diyor, gazeteciler kitabınızdan bahsetmek için pek aceleci davranmıyorlar. Öyle mi, diyorum ona. Ama pek de umrumda değil: Bence önemli olan bu kitabın basılmış olması. O sıralar bir kitabın aynı zamanda satılmak için de yapıldığını daha pek anlamamıştım. Bunu da ileride öğrenecektim. Bütün bunlar değişecekti.”
April 24, 2017
şu memlekette biyografik, otobiyografik anlatı, anı sevilmemesi ne fena bir şey.
fransız yayıncılığının en önemli ismi için bu kadar içten, bu kadar doğal bir kitap yazılmış olması ne onore edici, ne gönendirici bir şey.
türk yayıncılığında memet fuat için, fethi naci için de yazılabilir böyle şeyler rahatlıkla ama kim okur tabii, orası ayrı mesele.
fransız yayıncılığının en önemli ismi için bu kadar içten, bu kadar doğal bir kitap yazılmış olması ne onore edici, ne gönendirici bir şey.
türk yayıncılığında memet fuat için, fethi naci için de yazılabilir böyle şeyler rahatlıkla ama kim okur tabii, orası ayrı mesele.
March 11, 2014
Çok kısa ama keyifle okunan etkileyici bir novella. Otobiyografik olduğu da anlaşılıyor. Fatih Balkış'ın Fars romanı sayesinde keşfettiğim Echenoz'un okuduğum ikinci güzel kitabı. Diğer ikisi de yolda...
Read
April 4, 2022Lindon fue un editor importantísimo en Francia y fue el primero en apostar por Echenoz. En 2001, Echenoz al recibir la noticia de su muerte, sale a pasear y con todo lo que recuerda en ese paseo escribió este breve librito, sesenta y cinco páginas, recordando la relación que mantuvieron desde su primer encuentro, desde el primer envío de su manuscrito, hasta el último día que había hablado con él por teléfono.
¿Fueron amigos? No o no como nosotros podemos entender una amistad pero tuvieron una relación en la que el respeto era absoluto, un respeto como personas pero también como autor y editor. Cada uno de ellos valoraba, entendía y consideraba el trabajo del otro como eso, un trabajo, susceptible de crítica, mejora, edición, aceptación, celebración o rechazo. Esto que parece una obviedad no lo es tanto y menos en nuestra época. Ahora mismo cualquier crítica a un libro, un disco, una obra de teatro, un guión se recibe como algo personal y se desprecia con frases del tipo "Si te crees tan listo, hazlo tú" o "no se puede criticar porque hay mucho trabajo detrás". Entre Lindon y Echenoz hay un respeto absoluto en la opinión del otro y el autor confía totalmente en el criterio de Lindon incluso cuando desestima uno de sus manuscritos.
Este librito es una preciosa carta de amor de un autor a su editor, una carta de amor a una amistad sin sensiblerías ni cursilismos. ¿Recuerda Echenoz los momentos más importantes de sus muchos años de relación? No. Recuerda lo que le vino a la cabeza al conocer la muerte de Lindon, porque lo que creemos que es más importante no es, necesariamente, lo que nos viene a la cabeza cuando lo perdemos.
Esto que escribe sobre Lindon me ha gustado mucho:
«No debe creerse, sin embargo, que este hombre es frío, tajante, autoritario, poco afectivo, qué sé yo, es todo lo contrario. Lo cierto es que es un hombre apasionado, que se subleva, que se burla, que se enciende y se alegra tanto como puede indignarse y protestar. Que no se piense que no es simpático tampoco, no es esa la cuestión, es un hombre perfectamente amable. El asunto es que tiene otras cosas que hacer que ser simpático, la simpatía no le preocupa. Y, además, simplemente no tiene tiempo que perder al respecto y no duda en manifestarlo de forma rotunda. Un día que le llamo por no sé qué motivo, excusándome primero por si le molesto: «Sí, me molesta enormemente» dice antes de colgar».
¿Fueron amigos? No o no como nosotros podemos entender una amistad pero tuvieron una relación en la que el respeto era absoluto, un respeto como personas pero también como autor y editor. Cada uno de ellos valoraba, entendía y consideraba el trabajo del otro como eso, un trabajo, susceptible de crítica, mejora, edición, aceptación, celebración o rechazo. Esto que parece una obviedad no lo es tanto y menos en nuestra época. Ahora mismo cualquier crítica a un libro, un disco, una obra de teatro, un guión se recibe como algo personal y se desprecia con frases del tipo "Si te crees tan listo, hazlo tú" o "no se puede criticar porque hay mucho trabajo detrás". Entre Lindon y Echenoz hay un respeto absoluto en la opinión del otro y el autor confía totalmente en el criterio de Lindon incluso cuando desestima uno de sus manuscritos.
Este librito es una preciosa carta de amor de un autor a su editor, una carta de amor a una amistad sin sensiblerías ni cursilismos. ¿Recuerda Echenoz los momentos más importantes de sus muchos años de relación? No. Recuerda lo que le vino a la cabeza al conocer la muerte de Lindon, porque lo que creemos que es más importante no es, necesariamente, lo que nos viene a la cabeza cuando lo perdemos.
Esto que escribe sobre Lindon me ha gustado mucho:
«No debe creerse, sin embargo, que este hombre es frío, tajante, autoritario, poco afectivo, qué sé yo, es todo lo contrario. Lo cierto es que es un hombre apasionado, que se subleva, que se burla, que se enciende y se alegra tanto como puede indignarse y protestar. Que no se piense que no es simpático tampoco, no es esa la cuestión, es un hombre perfectamente amable. El asunto es que tiene otras cosas que hacer que ser simpático, la simpatía no le preocupa. Y, además, simplemente no tiene tiempo que perder al respecto y no duda en manifestarlo de forma rotunda. Un día que le llamo por no sé qué motivo, excusándome primero por si le molesto: «Sí, me molesta enormemente» dice antes de colgar».
October 23, 2015
Six mois ont passé et l'on peut trouver en librairie un petit livre de 64 pages, sans indication de genre, avec, comme tous les livres de Jean Echenoz, le liseré bleu et l'étoile qu'avait dessinée Vercors pour les Éditions de Minuit, et ce titre inédit Jérôme Lindon, comme si, et c'est peut-être vrai, le plus bel hommage qu'un éditeur puisse recevoir fût de devenir un titre de son propre catalogue, non pas un nom gravé sur un monument aux morts, mais une simple ligne vivante parmi tous les textes qu'il a fait naître pour qu'ils nous survivent.[...] Jérôme Lindon est l'essence même de ce qui liait Jean Echenoz à Jérôme Lindon : l'auteur porte un texte à son éditeur, parce que c'est ce que l'un fait de mieux, et c'est ce que l'autre préfère. (Jean-Baptiste Harang — Libération, 18 octobre 2001)
Comment parler mieux que cela de ce texte ? Nous avons entre les mains un vrai hommage. Une marque de respect d'un écrivain envers son éditeur. Jean Echenoz nous le dit, Jérôme Lindon n'était pas un père de substitution un confesseur ou un psychologue, non il était éditeur. Un vrai. Il avait des convictions, une éthique et a imposé durablement sa marque au sein de la littérature française — elle lui a d'ailleurs survécu. Mais tout cela, Jean Echenoz ne le dit pas, ce texte n'est pas une biographie et encore moins une hagiographie. Il rend au contraire un hommage simple, discret, pragmatique construit aussi naturellement que possible à partir de faits qu'il a vécu. Il applique à la lettre ce que disait Malraux dans La Condition humaine: Un homme est la somme de ses actes, de ce qu'il fait, de ce qu'il peut faire. Rien d'autre.
Il y a d'abord l'histoire d'une rencontre entre un jeune homme et un homme imposant, impressionnant qui était déjà un nom dans le monde de l'édition. Puis ce sont des anecdotes, des conversations, des repas — toujours au Sybarite —, brefs des moments qui rapprochent, au fil des années, imperceptiblement les deux hommes.
Puis les années qui suivent il ne m'appelle ni par mon nom ni par mon prénom, et puis, comme de temps en temps nous nous écrivons, un jour sa lettre commence par: Cher Jean. À partir de ce jour-là je me permets de l'appeler Jérôme. Jusque-là, il n'y avait que mon fils que j'appelais comme ça.
Et puis ...
Ça s'arrête un matin gris, dans une rue de Trouville, le jeudi 12 avril 2001
http://www.aubonroman.com/2012/10/jer...
May 1, 2021
Forse un po' troppo breve.
Read
August 24, 2024I don't feel comfortable rating this, it feels way too personal
November 23, 2021
Bir yazar adayının birçok yayınevinden olumsuz dönüşler alması sonrası beklentisi olmadan gönderdiği ilk romanı sayesinde uzun soluklu arkadaşı, editörü, patronu ve yayıncısı olacak Jerome Lindon ile tanışmasıyla değişen kariyeri ve talihi incelikli bir anı, anlatı havasında sahici bir dille anlatılıyor.
İçerisinde edebiyata ve hayata dair pek çok anekdot barındıran eserde, iki dostun virgüllere ilişkin temel estetik farklılıkları da ilginç bir tartışma konusu olarak öne çıkıyor.
İçerisinde edebiyata ve hayata dair pek çok anekdot barındıran eserde, iki dostun virgüllere ilişkin temel estetik farklılıkları da ilginç bir tartışma konusu olarak öne çıkıyor.
November 19, 2021
Breve y minucioso homenaje a Jérôme Lindon, editor de Les Éditions de Minuit hasta su muerte en 2001. Un retrato del encuentro entre el autor y el editor, una desmitificación de este último, una carta de despedida a uno de las figuras literarias más discretas y a la vez relevantes de la segunda mitad del siglo XX.
April 24, 2018
Neither with false sentimentality nor with grudge, written with a mature, delicate and precise sense of morality and objectivity, this is a very honest, almost flawless account of an author's relationship with his publisher.
October 18, 2021
Una chicca, consigliato a tutti soprattutto a chi ama l'editoria e la letteratura, a chi vuole scrivere e/o pubblicare e a chi semplicemente è appassionato di libri. Unico difetto la brevità, che si paga in particolar modo nel finale dove si vorrebbe un approfondimento in più. Un rapporto speciale e unico tra un autore timido e impacciato e il suo editore ironico e pungente. Dove li porterà la scrittura?
March 6, 2024
Yazar Jean Echenoz’un yayıncısı Jerome Lindon hakkında kaleme aldığı kısa bir anı kitabı bu eser. Bir yazarın yazdığı ilk kitaptan, yayıncısının ölümüne dek geçen yirmi iki yıllık ilişkileri.
Jean Echenoz’u okumaktan keyif aldığım için aldığım bir eser oldu. Anladığım kadarı ile Jerome Lindon, Fransa’da ünlü bir yayıncı. Bu sebeple birçok yazarın da ismi geçiyor kitapta. Genel olarak yazar ve yayıncı ilişkisini merak edenler için bir Fransa örneği diyebilirim bu kitap için.
Jean Echenoz’u okumaktan keyif aldığım için aldığım bir eser oldu. Anladığım kadarı ile Jerome Lindon, Fransa’da ünlü bir yayıncı. Bu sebeple birçok yazarın da ismi geçiyor kitapta. Genel olarak yazar ve yayıncı ilişkisini merak edenler için bir Fransa örneği diyebilirim bu kitap için.
August 10, 2023
Jean Echenoz'un dilini seviyorsanız mutlaka okumalısınız. Ayrıca yazarın başarı merdivenlerini öyle kolayca çıkmadığını bir çok yayınevinden red aldıktan sonra ancak kitabını bastırabildiğini okumak da belki başarısız gibi gözüken girişimler için insanda bira da olsa umut ışığı yakar.
Yazarın yayıncısının ölümü ardından kaleme aldığı daha çok yayıncısı ile ilişkisini anlatan bir metin.
Yazarın yayıncısının ölümü ardından kaleme aldığı daha çok yayıncısı ile ilişkisini anlatan bir metin.
February 25, 2024
Bir yazarın yayıncısıyla ilişkisine dair kısacık içten bir anlatı. Yayıncılık dünyasına ilişkin anekdotlarla bezeli. Echenoz öyle bir üslup kurmuş ki bu ilişkiyi anlatırken ne aşırı duygusallığa bulaşmış ne de göklere çıkaracak kadar abartmış.
Girişte hikaye içinde mini bir hikaye olarak duran Norgunk'un kuruluş hikayesi de gözden kaçmasın.
Girişte hikaye içinde mini bir hikaye olarak duran Norgunk'un kuruluş hikayesi de gözden kaçmasın.
November 24, 2019
Libro sencillo en el cual el autor navega libremente a través de sus recuerdos con su editor. Es la forma que encuentra en hacerle homenaje, y mientras lo hace nos permite atisbar en el mundo editorial.
March 4, 2020
Divertente. Ironico. Pungente. Un ritratto affettuoso di un grande editore francese - Jerome Lindon - presidente delle Editions de Minuit - tratteggiato da un Echenoz delicatissimo, timidissimo, dolcissimo. Si legge in un fiato.
January 3, 2020
Hommage de l’auteur à son éditeur décédé
March 22, 2020
“Il punto è che ha altro da fare che essere simpatico, della simpatia non gli importa un bel niente”
April 7, 2020
Nice journey about pursuit of writing and getting published.
May 29, 2020
J'ai lu la version en Turc parue de Norgunk. Emouvante histoire vraie...
September 7, 2022
TERMINÓ MUY DE LA NADA 😭.
January 3, 2022
Piccolo libricino scritto mirabilmente. La storia “d’amore” tra un autore ed il sul Editore. Curioso spaccato, da leggere.
September 2, 2021
No me ha aportado mucho y creo que el texto no tiene mucha acogida en la cultura española. Me esperaba otra cosa, me pasa por no leerme la contra.
October 13, 2013
Delicioso conjunto de recuerdos sueltos de Jean Echenoz sobre su primer y único editor, Jérôme Lindon en las célebres Les Éditions de Minuit, escritos inmediatamente después de su muerte, lo que les da la frescura del primer sentir, de la memoria recuperada. Muy recomendable, sobre todo para quien le interese el mundo del libro.
Aquí una buena reseña: http://www.sobrelibros.cl/content/vie...
Aquí una buena reseña: http://www.sobrelibros.cl/content/vie...
May 13, 2013
Racconto breve in cui Echenoz rievoca la figura di Jéròme Lindon (editore che scoprì nientepopodimenoche Beckett) a pochi mesi dalla morte. Non sono tanto i ricordi quanto la freschezza delle immagini che ne fanno un librino (così definito solo per il numero delle pagine) assai piacevole.
May 30, 2021
Echenoz solo publicó con Lindon. Autor y editor tuvieron una relación desusada y tierna al mismo tiempo. El autor lo cuenta con su tradicional estilo: frases cortas e indiscretas. Una verdadera gozada.
March 17, 2016
yani yayıncısı beni çok da ilgilendirmiyormuş :)
May 10, 2021
Un pequeño homenaje al editor Jérôme Lindon (Les Éditions de Minuit) por parte de uno de sus autores. Una lectura dulce y ligera.
Displaying 1 - 29 of 29 reviews