What do you think?
Rate this book
วันนั้นฉันเจอเพนกวิน
อาโอยามะ เด็กชายวัยประถมสี่ผู้ชื่นชอบการจดบันทึก เขาจดทุกเรื่องที่พบเห็นหรือสงสัยลงในสมุดบันทึกประจำตัว
วันหนึ่งเขาพบเหตุการณ์ประหลาดในเมืองที่อาศัยอยู่ มีเพนกวินมากมายปรากฏตัวขึ้น ทั้งๆ ที่เมืองแห่งนี้อยู่ไกลจากแหล่งที่อยู่อาศัยของพวกมัน เหล่าเพนกวินโผล่มาแล้วก็หายตัวไป สร้างความงุนงงสงสัยให้แก่คนทั้งเมือง อาโอยามะและเพื่อนจึงออกสืบหาที่มาที่ไปของเพนกวินเหล่านี้ แล้วเขาก็รู้ว่าการปรากฏตัวของฝูงเพนกวินเกี่ยวข้องกับพี่สาวที่คลินิกหมอฟันซึ่งอาโอยามะแอบชอบ อาโอยามะพบว่าพี่สาวสามารถเปลี่ยนสิ่งของเป็นเพนกวินได้ แต่ทั้งเขาและพี่สาวกลับไม่รู้ว่าเพราะอะไรเธอจึงมีความสามารถนั้น
นอกจากนี้พี่สาวยังสร้างสัตว์ประหลาดชื่อแจ็บเบอร์ว็อกซึ่งออกมาคอยกินเพนกวิน นอกจากเรื่องประหลาดเหล่านี้ กลุ่มของอาโอยามะยังพบลูกกลมๆ ขนาดใหญ่กลางทุ่งหญ้าในป่า สีสันของมันดูคล้ายทะเล พวกเขาจึงเรียกมันว่า “ทะเล” และเริ่มต้นศึกษาวิจัยเกี่ยวกับมัน จนในที่สุดอาโอยามะก็รู้ว่าทั้งพี่สาว เพนกวิน แจ็บเบอร์ว็อก และทะเล เชื่อมโยงกันเป็นหนึ่งเดียว แต่แล้ววันหนึ่งทะเลก็ขยายขนาดจนใหญ่มหึมาและกลืนกลุ่มนักวิจัยเข้าไป
อาโอยามะ พี่สาว และฝูงเพนกวินจึงต้องเข้าไปในทะเลเพื่อช่วยเหลือพวกเขา สุดท้ายเมื่อเรื่องราวคลี่คลาย คงเหลือไว้แต่ประสบการณ์ที่ยากจะลืมเลือน มิตรภาพอันคาดไม่ถึง และการเติบโตขึ้นของเด็กชาย
วันหนึ่งเขาพบเหตุการณ์ประหลาดในเมืองที่อาศัยอยู่ มีเพนกวินมากมายปรากฏตัวขึ้น ทั้งๆ ที่เมืองแห่งนี้อยู่ไกลจากแหล่งที่อยู่อาศัยของพวกมัน เหล่าเพนกวินโผล่มาแล้วก็หายตัวไป สร้างความงุนงงสงสัยให้แก่คนทั้งเมือง อาโอยามะและเพื่อนจึงออกสืบหาที่มาที่ไปของเพนกวินเหล่านี้ แล้วเขาก็รู้ว่าการปรากฏตัวของฝูงเพนกวินเกี่ยวข้องกับพี่สาวที่คลินิกหมอฟันซึ่งอาโอยามะแอบชอบ อาโอยามะพบว่าพี่สาวสามารถเปลี่ยนสิ่งของเป็นเพนกวินได้ แต่ทั้งเขาและพี่สาวกลับไม่รู้ว่าเพราะอะไรเธอจึงมีความสามารถนั้น
นอกจากนี้พี่สาวยังสร้างสัตว์ประหลาดชื่อแจ็บเบอร์ว็อกซึ่งออกมาคอยกินเพนกวิน นอกจากเรื่องประหลาดเหล่านี้ กลุ่มของอาโอยามะยังพบลูกกลมๆ ขนาดใหญ่กลางทุ่งหญ้าในป่า สีสันของมันดูคล้ายทะเล พวกเขาจึงเรียกมันว่า “ทะเล” และเริ่มต้นศึกษาวิจัยเกี่ยวกับมัน จนในที่สุดอาโอยามะก็รู้ว่าทั้งพี่สาว เพนกวิน แจ็บเบอร์ว็อก และทะเล เชื่อมโยงกันเป็นหนึ่งเดียว แต่แล้ววันหนึ่งทะเลก็ขยายขนาดจนใหญ่มหึมาและกลืนกลุ่มนักวิจัยเข้าไป
อาโอยามะ พี่สาว และฝูงเพนกวินจึงต้องเข้าไปในทะเลเพื่อช่วยเหลือพวกเขา สุดท้ายเมื่อเรื่องราวคลี่คลาย คงเหลือไว้แต่ประสบการณ์ที่ยากจะลืมเลือน มิตรภาพอันคาดไม่ถึง และการเติบโตขึ้นของเด็กชาย
352 pages, Paperback
First published January 1, 2010
About the author
Tomihiko Morimi
47 books356 followersBorn in Nara Prefecture, Tomihiko Morimi graduated from Kyoto University, and his works often has Kyoto as setting.
Associated Names:
* Tomihiko Morimi (English)
* 森見 登美彦 (Japanese)
* 모리미 토미히코 (Korean)
* โมริมิ โทมิฮิโกะ (Thai)
Associated Names:
* Tomihiko Morimi (English)
* 森見 登美彦 (Japanese)
* 모리미 토미히코 (Korean)
* โมริมิ โทมิฮิโกะ (Thai)
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 121 reviews
May 24, 2019
So, I read this because it is the first English translation of an author I genuinely respect. How do I respect him if this is the first English edition of one of his books? Adaptations. In Japan Morimi’s work is very popular, and has been made into several movies and TV series. In fact, the recent adaptation of his novel “The Night is Short, Walk on Girl” is one of my favorite anime films in recent years As such, I was greatly looking forward to checking out an actual copy of one of his novels… I was extremely disappointed (Note: a translation has also been announced of “The Night is Short…” Despite my negative reactions to this, I will probably give that one a shot as I liked the movie so much).
This book is so overly sentimental as to be infuriating. Every page tries so hard to be nostalgic and heartwarming, that it only frustrated me. Now, I’m not against nostalgia and sentiment if it is done well, but it requires a proper execution and that it requires us to give a damn about the characters, and that is not the case for me. Our lead is in the fourth grade and he’s way too smart to be a fourth grader. He’s infuriatingly smart; a little know it all that praises himself every other page. Maybe this is meant to be charming? I don’t know. He tries to be calm and adult to such an extent that he doesn’t really feel like a child. Even his “charming” (quotation marks due to I think that was the author’s intention, but honestly it’s somewhat baffling) quirk to keep calm is to think about breasts. I’m not joking. Everything becomes associated with breasts to him… mountains, candy, clouds, everything. I don’t know if this was trying to be a joke for a future anime adaptation or what, but it comes off bizarre and unfunny in context with the novel.
Side characters are a little better than our lead, but are mostly forgettable. There’s responsible adult 1, responsible adult 2, the bully, the best friend, the possible crush. For the most part they are fine and accomplish their intended goals in the novel (and frankly I would have much rather read about ANY of them). The only side character of any interest is the Lady, who interestingly, despite my joke of giving characters fake titles, is actually nameless and just referred to as the Lady throughout. She’s a bizarre one, who comes off a touch on the Manic Pixie Dream Girl trope side, but actually has strange abilities such as creating penguins out of coke cans… yeah, the plot goes some weird places.
Speaking of, for a book with such a fantastic plot (and I mean it in terms of fantasy, and not in terms of being good) it’s a shockingly dull read. In fact, I found myself around the half way point getting bored every ten pages or so and putting it down. At first I attributed this to jet lag as I had just gotten off a 30+ hour series of flights and having traveled from an 11 hour time zone difference, but upon trying another book, I realized that I was able to finish 60+ pages easily, so nope, it was just boredom with this one.
I debated on the 1 or 2 star rating for some time and decided to go with a 2. Despite my complaints, it started off well enough and had me interested at the start. It carried on well for about 1/3 of its length before falling flat. I honestly think that this book isn’t extraordinarily awful; it’s just nothing I would want to read. I can easily imagine others reading it and being charmed by its sappy leads and nostalgic wonder. Perhaps I’m just too much of a grouchy old man, but this is just not for me.
This book is so overly sentimental as to be infuriating. Every page tries so hard to be nostalgic and heartwarming, that it only frustrated me. Now, I’m not against nostalgia and sentiment if it is done well, but it requires a proper execution and that it requires us to give a damn about the characters, and that is not the case for me. Our lead is in the fourth grade and he’s way too smart to be a fourth grader. He’s infuriatingly smart; a little know it all that praises himself every other page. Maybe this is meant to be charming? I don’t know. He tries to be calm and adult to such an extent that he doesn’t really feel like a child. Even his “charming” (quotation marks due to I think that was the author’s intention, but honestly it’s somewhat baffling) quirk to keep calm is to think about breasts. I’m not joking. Everything becomes associated with breasts to him… mountains, candy, clouds, everything. I don’t know if this was trying to be a joke for a future anime adaptation or what, but it comes off bizarre and unfunny in context with the novel.
Side characters are a little better than our lead, but are mostly forgettable. There’s responsible adult 1, responsible adult 2, the bully, the best friend, the possible crush. For the most part they are fine and accomplish their intended goals in the novel (and frankly I would have much rather read about ANY of them). The only side character of any interest is the Lady, who interestingly, despite my joke of giving characters fake titles, is actually nameless and just referred to as the Lady throughout. She’s a bizarre one, who comes off a touch on the Manic Pixie Dream Girl trope side, but actually has strange abilities such as creating penguins out of coke cans… yeah, the plot goes some weird places.
Speaking of, for a book with such a fantastic plot (and I mean it in terms of fantasy, and not in terms of being good) it’s a shockingly dull read. In fact, I found myself around the half way point getting bored every ten pages or so and putting it down. At first I attributed this to jet lag as I had just gotten off a 30+ hour series of flights and having traveled from an 11 hour time zone difference, but upon trying another book, I realized that I was able to finish 60+ pages easily, so nope, it was just boredom with this one.
I debated on the 1 or 2 star rating for some time and decided to go with a 2. Despite my complaints, it started off well enough and had me interested at the start. It carried on well for about 1/3 of its length before falling flat. I honestly think that this book isn’t extraordinarily awful; it’s just nothing I would want to read. I can easily imagine others reading it and being charmed by its sappy leads and nostalgic wonder. Perhaps I’m just too much of a grouchy old man, but this is just not for me.
April 16, 2021
เห็นปกน่ารักๆ กับชื่อเรื่องน่ารักๆ แบบนี้ จริงๆ แล้วเนื้อเรื่องเป็นแนว Sci-Fi นะคะ ถ้าจะให้เห็นภาพว่าประมาณไหน ก็ประมาณ Your Name กับ Weathering with You ค่ะ คือมีเหตุการณ์ประหลาดเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นในเมือง
ตัวละครหลักเรื่องนี้คือเด็กชายประถมสี่ที่รักการทำวิจัยมาก มีสมุดบันทึกคู่กาย พร้อมจดทุกสิ่งที่พบเจอ และเป็นเด็กที่มีโครงการวิจัยส่วนตัวเยอะมาก เรื่องทั้งหมดเริ่มต้นขึ้นเมื่อวันหนึ่งเด็กชายพบเจอฝูงเพนกวินเดินต้วมเตี้ยมอยู่ในเมือง
ตอนอ่านแรกๆ เรารู้สึกต่อต้านค่ะ ถึงจะจั่วหัวว่าเป็นไซไฟ แต่ในหัวมันคอยจะท้วงว่าไม่จริงหรอก ไม่มีอะไรเหนือธรรมชาติ เป็นไปไม่ได้ เดี๋ยวต้องเฉลยออกมาแน่ แต่เมื่ออ่านไปเรื่อยๆ เรากลับถูกดึงดูดให้คล้อยตามเรื่องไป
เริ่มต้นจากสิ่งแปลกประหลาดหนึ่ง สิ่งแปลกประหลาดสอง สิ่งแปลกประหลาดสาม อะไรๆ มันชักจะประหลาดขึ้นทุกที แต่พ่อของอาโอยามะบอกว่า จริงๆ แล้วทุกปัญหาอาจเป็นแค่ปัญหาเดียวก็ได้
เราชอบวิธีการวิจัยของเด็กๆ ในเรื่องนี้ ถึงแม้ยังเป็นเด็กแต่ก็ทำวิจัยได้อย่างมีหลักการทีเดียว อย่างเช่นการจดบันทึกความเปลี่ยนแปลงทุกวันแล้วพล็อตกราฟ การตั้งสมมติฐาน การทดสอบ ฯลฯ รู้สึกชอบที่โรงเรียนญี่ปุ่นสอนให้เด็กๆ ได้รู้จักคิดวิเคราะห์ ดังที่เราได้เห็นว่าเด็กๆ ญี่ปุ่นจะมีการบ้านปิดเทอมหัวข้อการวิจัยอิสระ เราว่ามันดีมากๆ เราเองยังอยากทำเลย แค่คิดหัวข้อว่าจะทำอะไรก็สนุกแล้ว
กลับมาที่เนื้อเรื่อง บรรยากาศของเรื่องเป็นไปในโทนเรียบเรื่อย บรรยายท้องฟ้าอากาศ บร���ยายความคิดของสิ่งต่างๆ อย่างเปรียบเปรย ตามสไตล์วรรณกรรมญี่ปุ่นเป๊ะๆ บทสนทนาที่ให้คิดต่อเอง รวมถึงบทสรุปที่สมเป็นวรรณกรรมญี่ปุ่นจริงๆ
การแปลดีมาก - ดูเครดิตผู้แปลได้ที่ท้ายเล่ม ผลงานยาวเหยียด - แต่พิสูจน์อักษรยังไม่ดีค่ะ คำผิดเยอะประมาณนึง อย่าง ระรอก อุณภูมิ พิมพ์ตก พิมพ์เกิน แล้วก็การใช้ ละ-ล่ะ ที่ใช้ผิดเยอะเลย
ปก ไม่ต้องพูดถึง น่าร้ากกก 🐧 ที่คั่นก็น่ารัก
ใครชอบแนวนี้ก็ไปตำค่ะ สนุกใช้ได้เลย! 😘
ตัวละครหลักเรื่องนี้คือเด็กชายประถมสี่ที่รักการทำวิจัยมาก มีสมุดบันทึกคู่กาย พร้อมจดทุกสิ่งที่พบเจอ และเป็นเด็กที่มีโครงการวิจัยส่วนตัวเยอะมาก เรื่องทั้งหมดเริ่มต้นขึ้นเมื่อวันหนึ่งเด็กชายพบเจอฝูงเพนกวินเดินต้วมเตี้ยมอยู่ในเมือง
ตอนอ่านแรกๆ เรารู้สึกต่อต้านค่ะ ถึงจะจั่วหัวว่าเป็นไซไฟ แต่ในหัวมันคอยจะท้วงว่าไม่จริงหรอก ไม่มีอะไรเหนือธรรมชาติ เป็นไปไม่ได้ เดี๋ยวต้องเฉลยออกมาแน่ แต่เมื่ออ่านไปเรื่อยๆ เรากลับถูกดึงดูดให้คล้อยตามเรื่องไป
เริ่มต้นจากสิ่งแปลกประหลาดหนึ่ง สิ่งแปลกประหลาดสอง สิ่งแปลกประหลาดสาม อะไรๆ มันชักจะประหลาดขึ้นทุกที แต่พ่อของอาโอยามะบอกว่า จริงๆ แล้วทุกปัญหาอาจเป็นแค่ปัญหาเดียวก็ได้
เราชอบวิธีการวิจัยของเด็กๆ ในเรื่องนี้ ถึงแม้ยังเป็นเด็กแต่ก็ทำวิจัยได้อย่างมีหลักการทีเดียว อย่างเช่นการจดบันทึกความเปลี่ยนแปลงทุกวันแล้วพล็อตกราฟ การตั้งสมมติฐาน การทดสอบ ฯลฯ รู้สึกชอบที่โรงเรียนญี่ปุ่นสอนให้เด็กๆ ได้รู้จักคิดวิเคราะห์ ดังที่เราได้เห็นว่าเด็กๆ ญี่ปุ่นจะมีการบ้านปิดเทอมหัวข้อการวิจัยอิสระ เราว่ามันดีมากๆ เราเองยังอยากทำเลย แค่คิดหัวข้อว่าจะทำอะไรก็สนุกแล้ว
กลับมาที่เนื้อเรื่อง บรรยากาศของเรื่องเป็นไปในโทนเรียบเรื่อย บรรยายท้องฟ้าอากาศ บร���ยายความคิดของสิ่งต่างๆ อย่างเปรียบเปรย ตามสไตล์วรรณกรรมญี่ปุ่นเป๊ะๆ บทสนทนาที่ให้คิดต่อเอง รวมถึงบทสรุปที่สมเป็นวรรณกรรมญี่ปุ่นจริงๆ
การแปลดีมาก - ดูเครดิตผู้แปลได้ที่ท้ายเล่ม ผลงานยาวเหยียด - แต่พิสูจน์อักษรยังไม่ดีค่ะ คำผิดเยอะประมาณนึง อย่าง ระรอก อุณภูมิ พิมพ์ตก พิมพ์เกิน แล้วก็การใช้ ละ-ล่ะ ที่ใช้ผิดเยอะเลย
ปก ไม่ต้องพูดถึง น่าร้ากกก 🐧 ที่คั่นก็น่ารัก
ใครชอบแนวนี้ก็ไปตำค่ะ สนุกใช้ได้เลย! 😘
April 29, 2019
2.5 stars. The narrator of the story is a 4th grade boy who is sure he is exceedingly smart. He takes notes on everything and loves to research problems. Everything is fine until a group of penguins show up in the middle of town. This started out really cute and then just got too surreal for me. I'm sure there was probably a deeper meaning in here somewhere, but I missed it. I wanted to love this, it has penguins after all -- but in the end it was just okay.
May 30, 2021
อ่านเพลิน สนุกมาก ชอบสภาพแวดล้อมของเมืองในญี่ปุ่นที่เอื้อต่อการเรียนรู้ของเด็ก ๆ มาก รวมทั้งผู้ใหญ่ที่สนับสนุน และให้คำแนะนำต่าง ๆ
การตั้งคำถามและหาคำตอบโดยใช้หลักวิทยาศาสตร์ในมุมมองของเด็กประถมดูแข็งแรงมาก ๆ
การตั้งคำถามและหาคำตอบโดยใช้หลักวิทยาศาสตร์ในมุมมองของเด็กประถมดูแข็งแรงมาก ๆ
May 30, 2021
"เมื่อถึงเวลา สิ่งต่างๆ จะเชื่อมโยงกันเอง.." (หน้า 279)
'อาโอยามะ' เด็กชายที่รักการจดบันทึกเป็นชีวิตจิตใจ ได้พบกับเหตุการณ์ประหลาดขึ้นในเมืองที่เขาอาศัยอยู่ มีฝูงเพนกวินปรากฎตัวขึ้นมากมายท่ามกลางความฉงนของคนในเมือง เขาและผองเพื่อนจึงตั้งทีมวิจัยเรื่องนี้ เพื่อสืบหาที่มาของเจ้าเพนกวินและเหตุการณ์ประหลาดอื่นๆ รวมถึงปริศนา 'พี่สาว' ที่คลินิกหมอฟันด้วย
โอ้โหว.. เหมือนจะเป็นวรรณกรรมเยาวชนแนวผจญภัยในโลกกว้าง พบเพื่อนใหม่ พบประสบการณ์ใหม่ๆ ได้เรียนรู้ ได้เติบโต แล้วกลับมาใช้ชีวิตปกติ อืมมม... ใช่ๆ พล็อตเรื่องคร่าวๆ ก็จะทำนองนั้น แต่ความโดดเด่นของเรื่องนี้ (ที่ไม่นับความน่ารักของเพนกวิน) ก็คือ มันมีความเป็นวิทยาศา��ตร์สูงมาก! ไม่สูงธรรมดา เข้าขั้นจริงจังเลยล่ะค่ะ 55555
'อาโอยามะ' เป็นแค่เด็กชายวัยประถม แต่รักการจดบันทึก รักการศึกษา ชอบทำวิจัยด้วยการสังเกตการณ์ตามประสาเด็กน้อย โดยมีพ่อซึ่งเป็นนักวิจัยคอยสนับสนุน ออกจะเป็นเด็กจอมอวดดีซะหน่อย แต่ยอมรับว่าเป็นเด็กฉลาด เป็นเด็กที่พร้อมเรียนรู้ตลอดเวลา รวมถึงผองเพื่อนร่วมก๊วนที่ชอบมาชวนถกประเด็นเกินตัวอยู่เรื่อย 55555
เล่มนี้เราใช้เวลาอ่านเป็นเดือน.. เราเองก็ไม่ค่อยถูกกับนิยายแนววิทยาศาสตร์ซะด้วย แพชชั่นในการอ่านเรื่องนี้คือลดฮวบฮาบ แต่ก็อ่านจบนะ 5555
เนื้อเรื่องออกจะเนิบนาบและเอื่อยๆ ไปหน่อย มีความตื่นเต้นเป็นระยะๆ แต่ไม่พีคเท่าไหร่ แรงดึงดูดให้อ่านต่อเลยน้อย แต่ก็ได้แนวคิดเรื่องการทำวิจัยการศึกษาค้นคว้าหาข้อมูลด้วยตัวเองดี
'อาโอยามะ' เด็กชายที่รักการจดบันทึกเป็นชีวิตจิตใจ ได้พบกับเหตุการณ์ประหลาดขึ้นในเมืองที่เขาอาศัยอยู่ มีฝูงเพนกวินปรากฎตัวขึ้นมากมายท่ามกลางความฉงนของคนในเมือง เขาและผองเพื่อนจึงตั้งทีมวิจัยเรื่องนี้ เพื่อสืบหาที่มาของเจ้าเพนกวินและเหตุการณ์ประหลาดอื่นๆ รวมถึงปริศนา 'พี่สาว' ที่คลินิกหมอฟันด้วย
โอ้โหว.. เหมือนจะเป็นวรรณกรรมเยาวชนแนวผจญภัยในโลกกว้าง พบเพื่อนใหม่ พบประสบการณ์ใหม่ๆ ได้เรียนรู้ ได้เติบโต แล้วกลับมาใช้ชีวิตปกติ อืมมม... ใช่ๆ พล็อตเรื่องคร่าวๆ ก็จะทำนองนั้น แต่ความโดดเด่นของเรื่องนี้ (ที่ไม่นับความน่ารักของเพนกวิน) ก็คือ มันมีความเป็นวิทยาศา��ตร์สูงมาก! ไม่สูงธรรมดา เข้าขั้นจริงจังเลยล่ะค่ะ 55555
'อาโอยามะ' เป็นแค่เด็กชายวัยประถม แต่รักการจดบันทึก รักการศึกษา ชอบทำวิจัยด้วยการสังเกตการณ์ตามประสาเด็กน้อย โดยมีพ่อซึ่งเป็นนักวิจัยคอยสนับสนุน ออกจะเป็นเด็กจอมอวดดีซะหน่อย แต่ยอมรับว่าเป็นเด็กฉลาด เป็นเด็กที่พร้อมเรียนรู้ตลอดเวลา รวมถึงผองเพื่อนร่วมก๊วนที่ชอบมาชวนถกประเด็นเกินตัวอยู่เรื่อย 55555
เล่มนี้เราใช้เวลาอ่านเป็นเดือน.. เราเองก็ไม่ค่อยถูกกับนิยายแนววิทยาศาสตร์ซะด้วย แพชชั่นในการอ่านเรื่องนี้คือลดฮวบฮาบ แต่ก็อ่านจบนะ 5555
เนื้อเรื่องออกจะเนิบนาบและเอื่อยๆ ไปหน่อย มีความตื่นเต้นเป็นระยะๆ แต่ไม่พีคเท่าไหร่ แรงดึงดูดให้อ่านต่อเลยน้อย แต่ก็ได้แนวคิดเรื่องการทำวิจัยการศึกษาค้นคว้าหาข้อมูลด้วยตัวเองดี
April 21, 2020
I don't think I am going to leave a rating for this book right now because I don't honestly know how I feel about it. I couldn't tell if it felt surreal because I was reading it in Japanese or because the story dances with insanity. (Probably both)
I would not recommend it to most readers because it is repetitious, tedious, and bizarre.
When it breaks through these tendencies, however, there is a stunning amount of honesty and innocence that went into the smaller interactions between the characters. I especially love the main character's relationship with his father.
I would say that this book is the closest version of a slice-of-life anime that I've experienced in a novel-format. Whether the subtle moments and deeper themes will stick over the ocean of penguins and jabberwockies that overwhelm this book is for a future me to find out.
I would not recommend it to most readers because it is repetitious, tedious, and bizarre.
When it breaks through these tendencies, however, there is a stunning amount of honesty and innocence that went into the smaller interactions between the characters. I especially love the main character's relationship with his father.
I would say that this book is the closest version of a slice-of-life anime that I've experienced in a novel-format. Whether the subtle moments and deeper themes will stick over the ocean of penguins and jabberwockies that overwhelm this book is for a future me to find out.
April 29, 2022
เป็น sci-fi ที่ดำเนินเรื่องด้วยเด็กชายวัยปฐม 4 น้องมีความเป็นลูกนักวิทยาศาสตร์เต็มตัว เพราะมีความชอบความสนใจที่จะสำรวจ ค้นคว้า ตั้งคำถาม ส่วนใหญ่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นรอบตัว ซึ่งเราว่ามันทำให้น่าสนใจมาก ๆ
เนื่องจากเรื่องดำเนินด้วยเด็กภาษาที่ใช้ ความคิดและการกระทำเลยเป็นแบบเรียบง่ายทำให้อ่านได้เพลิน ๆ ถึงแม้จะมีเนื้อหาเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์แทรกมาเป็นระยะ ๆ ก็ตาม
เราชอบคาแรกเตอร์น้องมาก พ่อหนุ่มน้อยผู้มั่นใจ มองโลกตามความเป็นจริง และหลงใหลหน้าอกอันนุ่มนิ่มของผู้หญิงอย่างที่สุด 55555
ในส่วนความ sci-fi นั้นเราตามไม่ค่อยทันเท่าไหร่ เราคิดภาพเหตุการณ์แปลกประหลาดในเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ออก มันแบบเหนือจินตนาการน่ะนะ แต่ก็ไม่ถือเป็นข้อเสียอะไร สิ่งที่เราชอบในเรื่องนอกจากบทบรรยาย บทสนทนาแล้วก็เป็นความสัมพันธ์ของตัวละครต่าง ๆ นี่แหละ
เรื่องนี้สำหรับเราสนุกและน่ารักค่ะ
เนื่องจากเรื่องดำเนินด้วยเด็กภาษาที่ใช้ ความคิดและการกระทำเลยเป็นแบบเรียบง่ายทำให้อ่านได้เพลิน ๆ ถึงแม้จะมีเนื้อหาเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์แทรกมาเป็นระยะ ๆ ก็ตาม
เราชอบคาแรกเตอร์น้องมาก พ่อหนุ่มน้อยผู้มั่นใจ มองโลกตามความเป็นจริง และหลงใหลหน้าอกอันนุ่มนิ่มของผู้หญิงอย่างที่สุด 55555
ในส่วนความ sci-fi นั้นเราตามไม่ค่อยทันเท่าไหร่ เราคิดภาพเหตุการณ์แปลกประหลาดในเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ออก มันแบบเหนือจินตนาการน่ะนะ แต่ก็ไม่ถือเป็นข้อเสียอะไร สิ่งที่เราชอบในเรื่องนอกจากบทบรรยาย บทสนทนาแล้วก็เป็นความสัมพันธ์ของตัวละครต่าง ๆ นี่แหละ
เรื่องนี้สำหรับเราสนุกและน่ารักค่ะ
November 5, 2021
Supposedly this book is for 13 year olds however the writing style is definitely for adults lol. Slow start but turns into a fun story about a town where penguins start magically appearing
April 29, 2024
Aoyama è un bambino che frequenta la quarta elementare, ama fare esperimenti e ricerche scrivendo poi tutto sui suoi quaderni.
Un giorno, nella sua città, appaiono dei misteriosi pinguini, così decide di indagare per scoprirne l'origine e chiama il suo progetto 'Ricerche sulla Penguin Highway'.
Aoyama scopre che Lei, la ragazza che lavora alla clinica odontoiatrica e con cui trascorre spesso il suo tempo libero, è la persona che fa apparire i pinguini. Ma come ci riesce?
Aoyama è un bambino molto intelligente, che ha tante passioni, ma la più grande è la ricerca. Infatti, insieme ai suoi amici Uchida e Hamamoto ne ha in corso varie.
I bambini trascorrono il loro tempo libero insieme, leggendo libri e analizzando quello m che trovano di strano nella loro città e questo li porta a scoprire sempre qualcosa di nuovo legato ai pinguini e a Lei.
Anche se i protagonisti sono molto giovani la storia non è banale, il lettore viene trasportato nella quotidianità del protagonista, nella sua vita scolastica, nei suoi problemi con alcuni compagni, ma soprattutto vede il mondo attraverso gli occhi di un bambino curioso, che non si ferma alle apparenze e vuole svelare sempre più misteri.
Pagina dopo pagina apprendiamo anche qualcosa in più su Lei, questa ragazza misteriosa che non sa bene come usare la sua abilità, anche perché la sua sembra una vita normale come tante altre.
È una storia che riesce ad appassionare grazie a un bel mistero e a un protagonista che stupisce grazie alla sua intelligenza e la sua voglia di esplorare. Il libro ricorda anche agli adulti la bellezza e l'importanza di fare nuove scoperte e quanto il mondo ne ha sempre di nuove da mostrarci.
Un giorno, nella sua città, appaiono dei misteriosi pinguini, così decide di indagare per scoprirne l'origine e chiama il suo progetto 'Ricerche sulla Penguin Highway'.
Aoyama scopre che Lei, la ragazza che lavora alla clinica odontoiatrica e con cui trascorre spesso il suo tempo libero, è la persona che fa apparire i pinguini. Ma come ci riesce?
Aoyama è un bambino molto intelligente, che ha tante passioni, ma la più grande è la ricerca. Infatti, insieme ai suoi amici Uchida e Hamamoto ne ha in corso varie.
I bambini trascorrono il loro tempo libero insieme, leggendo libri e analizzando quello m che trovano di strano nella loro città e questo li porta a scoprire sempre qualcosa di nuovo legato ai pinguini e a Lei.
Anche se i protagonisti sono molto giovani la storia non è banale, il lettore viene trasportato nella quotidianità del protagonista, nella sua vita scolastica, nei suoi problemi con alcuni compagni, ma soprattutto vede il mondo attraverso gli occhi di un bambino curioso, che non si ferma alle apparenze e vuole svelare sempre più misteri.
Pagina dopo pagina apprendiamo anche qualcosa in più su Lei, questa ragazza misteriosa che non sa bene come usare la sua abilità, anche perché la sua sembra una vita normale come tante altre.
È una storia che riesce ad appassionare grazie a un bel mistero e a un protagonista che stupisce grazie alla sua intelligenza e la sua voglia di esplorare. Il libro ricorda anche agli adulti la bellezza e l'importanza di fare nuove scoperte e quanto il mondo ne ha sempre di nuove da mostrarci.
August 25, 2020
Morimi hace algo extremadamente complicado solo para demostrar que lo puede hacer, pero también para colocarnos en una posición donde se nos plantea un dilema: ¿somos demasiado cínicos para soportar un libro sobre niños, que no para niños? Penguin Highway no es recomendable para nadie menor de doce años y, desde luego, ningún adolescente soportaría a Aoyama, el protagonista. Porque todo pasa a través de él. Aquí es donde Morimi nos obliga a estar atentos, a detenernos: no piensa tratar a este niño con condescendencia, porque el relato lo está llevando el mismo. No podría. Así que deja caer, de forma constante pero no repetitiva, acordes para que entendamos que Aoyama es un niño demasiado listo, repelente, pero un niño al fin y al cabo. ¿Qué niño no lo es?
Y luego está su ciudad y la gente que lo rodea, tanto adultos como niños. Todos trabajan a favor de Aoyama, pero también a favor del mundo. Con pequeñas pinceladas conocemos a unos padres amables y atentos, que entienden algo que el lector que desprecie al niño demasiado listo no entenderá: lo tierna que es la intención de hacerse mayor, de saberse pequeño, de querer crecer y evolucionar. Sobre todo si lo miramos desde nuestro punto de vista, ya adulto. Nunca se crece del todo. Nunca se acaba de aprender.
Y luego está su ciudad y la gente que lo rodea, tanto adultos como niños. Todos trabajan a favor de Aoyama, pero también a favor del mundo. Con pequeñas pinceladas conocemos a unos padres amables y atentos, que entienden algo que el lector que desprecie al niño demasiado listo no entenderá: lo tierna que es la intención de hacerse mayor, de saberse pequeño, de querer crecer y evolucionar. Sobre todo si lo miramos desde nuestro punto de vista, ya adulto. Nunca se crece del todo. Nunca se acaba de aprender.
May 22, 2021
...The real is magical in Penguin Highway because the novel is a joyful celebration of the possibilities of life. It is rich with what Franz Roh, the art critic who coined the term magical realism, describes as, “the possibility of feeling existence, of making it stand out from the void.”
Our hero is only in the 4th grade. He takes exploring the drainage ditch behind his school as seriously as he does solving the mysteries of the lady and the penguins. To him, they are all marvels. His attitude reminds us that there are discoveries to be made in the realistic world—why shouldn’t some of those discoveries also be magical?..
More at ReadJapaneseLiterature.com
Our hero is only in the 4th grade. He takes exploring the drainage ditch behind his school as seriously as he does solving the mysteries of the lady and the penguins. To him, they are all marvels. His attitude reminds us that there are discoveries to be made in the realistic world—why shouldn’t some of those discoveries also be magical?..
More at ReadJapaneseLiterature.com
December 30, 2020
An adventure made for intelligent and creative people a perfect book for anyone I am only 9 so it was a difficult read but it was the best book I had ever read
January 2, 2022
Good and cute book but too much mentioning of breasts
January 17, 2023
สารภาพว่าอ่านปกหลังแล้วไม่ค่อยสนใจ แต่อยากได้มาครอบครองเพราะปกล้วนๆ เลย 🐧🐧🐧
เล่มนี้สำหรับเรามันมีทั้งช่วงสนุกและช่วงเบื่อสลับๆ กันไปตลอดทั้งเล่มเลยอะ ส่วนของ sci-fi ไม่ค่อยน่าตื่นเต้นเท่าไหร่ อ่านได้แต่ก็หาวบ่อยเหมือนกัน ชอบบรรยากาศในเรื่องมากกว่า อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นใจดี นึกถึงตอนตัวเองเป็นเด็กประถม พกสมุดเล่มเล็กๆ ไว้จดนั่นจดนี่เหมือนกัน (แต่ไม่ใช่การวิจัยนะ 555555) ชอบขั้นตอนและแนวทางการวิจัยของเด็กๆ ในเรื่องด้วย ดูมีแบบแผน จริงจัง และน่ารักแบบเด็กๆ ดี
แต่ขอยืมคำพูดของอุจิดะมานิดนึงนะ ที่บอกว่า “อาโอยามะฉลาดนะ แต่พูดเรื่องหน้าอกบ่อย เลยดูยังไงไม่รู้” เอ็นดูการให้ตัวละครนี้มาคอยเบรกเบาๆ ซึ่งนะ…อย่าว่าแต่อุจิดะเลย คนอ่านก็รู้สึกว่าดูยังไงไม่รู้จริงๆ นั่นแหละ
เล่มนี้สำหรับเรามันมีทั้งช่วงสนุกและช่วงเบื่อสลับๆ กันไปตลอดทั้งเล่มเลยอะ ส่วนของ sci-fi ไม่ค่อยน่าตื่นเต้นเท่าไหร่ อ่านได้แต่ก็หาวบ่อยเหมือนกัน ชอบบรรยากาศในเรื่องมากกว่า อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นใจดี นึกถึงตอนตัวเองเป็นเด็กประถม พกสมุดเล่มเล็กๆ ไว้จดนั่นจดนี่เหมือนกัน (แต่ไม่ใช่การวิจัยนะ 555555) ชอบขั้นตอนและแนวทางการวิจัยของเด็กๆ ในเรื่องด้วย ดูมีแบบแผน จริงจัง และน่ารักแบบเด็กๆ ดี
แต่ขอยืมคำพูดของอุจิดะมานิดนึงนะ ที่บอกว่า “อาโอยามะฉลาดนะ แต่พูดเรื่องหน้าอกบ่อย เลยดูยังไงไม่รู้” เอ็นดูการให้ตัวละครนี้มาคอยเบรกเบาๆ ซึ่งนะ…อย่าว่าแต่อุจิดะเลย คนอ่านก็รู้สึกว่าดูยังไงไม่รู้จริงๆ นั่นแหละ
May 9, 2024
It’s not my first Morimi book but it was cute. This is like a high 3.5 rounded up to a 4 imo. I never saw the movie and I wonder if that helped my enjoyment of it. It definitely feels like Morimi’s writing, but in a way I liked from “Fox Tales”’s first half over its’ second half.
February 27, 2024
This is FLCL meets Roadside Picnic. Small boy going through a sexual awakening meets an older mysterious lady? Check. Weird time-and-space-bending artifacts and events threaten a town with no clear explanation? Check. And most of the time it even works!
July 19, 2019
还是有必要说下真实想法吧。一方面之所以打五星，还是很开心这本能被国内出版色引进，希望很多人去读并喜欢这本书。森见的书一定要多多引进啊。另一方面就好看程度而言一星，因为非常喜欢他的《有顶天家族》，所以对这本也充满期待，但却几次都读不下去快要放弃，对对，不是书本身不好，是我不好，而是作为超龄阿姨的实在感受不了阅读书中故事的快乐。
小学生四年级的“我”喜欢冒险譬如学校后面的森林河流呀，对宇宙奥秘充满了好奇心，处于青春期的我对女性的胸部充满好奇‘为什么小姐姐会胸部和妈妈的胸部看起来不一样呢。’从主人公的身上感受到纯真无邪求知欲精力旺盛的美好，这是这本书让我觉得最珍贵和感动的东西，没有谁的童年不是这么张扬过但而今不得不慢慢流失掉这份珍贵。更让我觉得难得的是作为成年人的作者森见却可以以这么孩子气的口吻心灵写出这部作品，实在很令人佩服。
和《有顶天家族》同样注入的圆滚滚可爱生物，从狸猫到企鹅，都是可爱死人不偿命。什么凭空用可乐罐变出企鹅，那巨龙之森的“海”不断膨胀收缩，还发出触耳犹如日珥一样的东西，作者森见展开了奇妙大胆的想象，有点类似太阳的科学知识，还写到宇宙啊关于人死之后世界是否存在的辩证啊，对于小学生来说是非常新奇有意思长知识的，对于我这种年纪的阿姨就😅关于内容上某些逻辑我就不用我世俗的眼光来挑刺了。
突然想到人应该趁年轻，对什么都懵懂无知好奇的时候多读读探险求知幻想类的书，否则等你年岁过了再也无法享受书中原始的乐趣。
小学生四年级的“我”喜欢冒险譬如学校后面的森林河流呀，对宇宙奥秘充满了好奇心，处于青春期的我对女性的胸部充满好奇‘为什么小姐姐会胸部和妈妈的胸部看起来不一样呢。’从主人公的身上感受到纯真无邪求知欲精力旺盛的美好，这是这本书让我觉得最珍贵和感动的东西，没有谁的童年不是这么张扬过但而今不得不慢慢流失掉这份珍贵。更让我觉得难得的是作为成年人的作者森见却可以以这么孩子气的口吻心灵写出这部作品，实在很令人佩服。
和《有顶天家族》同样注入的圆滚滚可爱生物，从狸猫到企鹅，都是可爱死人不偿命。什么凭空用可乐罐变出企鹅，那巨龙之森的“海”不断膨胀收缩，还发出触耳犹如日珥一样的东西，作者森见展开了奇妙大胆的想象，有点类似太阳的科学知识，还写到宇宙啊关于人死之后世界是否存在的辩证啊，对于小学生来说是非常新奇有意思长知识的，对于我这种年纪的阿姨就😅关于内容上某些逻辑我就不用我世俗的眼光来挑刺了。
突然想到人应该趁年轻，对什么都懵懂无知好奇的时候多读读探险求知幻想类的书，否则等你年岁过了再也无法享受书中原始的乐趣。
February 27, 2020
2.5
I felt like the concept was there, but was losing me in every corner. I did enjoy the penguin mystery aspect of it. Aoyama is one of those intellectual on a high degree, that I've never read a character like that before. he was almost too smart to grasp onto and too mature for his age. He was however an interesting one.
The words 'breasts' and 'cumulonimbus' we used way too often. A little repetitive.
the last like 30 pages was quite confusing. not gonna lie.
I did enjoy some moments spread out through out the book. The imagery was gorgeously used. I'm a sucker for good imageries.
I felt like the concept was there, but was losing me in every corner. I did enjoy the penguin mystery aspect of it. Aoyama is one of those intellectual on a high degree, that I've never read a character like that before. he was almost too smart to grasp onto and too mature for his age. He was however an interesting one.
The words 'breasts' and 'cumulonimbus' we used way too often. A little repetitive.
the last like 30 pages was quite confusing. not gonna lie.
I did enjoy some moments spread out through out the book. The imagery was gorgeously used. I'm a sucker for good imageries.
May 27, 2022
I admit I do like breasts. But that’s unrelated to why I like the lady.
Aoyama is a giga chad of a protagonist, such a quirky and fun lead character.
The whole story exudes child-like wonder with an extremely silly yet entertaining premise.
Penguins started popping up, why? Who knows lets approach this using the scientific method and formulate a hypothesis.
Really liked this scientific aspect of the book, it emphasized the imaginative qualities that children have and it shows how important retaining this part of us really is as we grow up.
Idk man what the fuck the kid likes boob he just like me fr
Aoyama is a giga chad of a protagonist, such a quirky and fun lead character.
The whole story exudes child-like wonder with an extremely silly yet entertaining premise.
Penguins started popping up, why? Who knows lets approach this using the scientific method and formulate a hypothesis.
Really liked this scientific aspect of the book, it emphasized the imaginative qualities that children have and it shows how important retaining this part of us really is as we grow up.
Idk man what the fuck the kid likes boob he just like me fr
April 28, 2022
3.5 stars. I loved it at the start but i feel like it dragged towards the middle and then i couldn’t wait until the end ://
September 5, 2024
I only finished this because it fit a prompt for a readathon and I am to lazy to fit something else. XD
Why did I not enjoy it? Well this whole book is one train of thought of a teenage boy who is so smart has such a large brain he has to eat candy all day to keep up with his fantastic brain.
What is the story? The dentist assistent can turn coke cans into penguins. Of course he knows this lady very well because he is at the dentist all the time, because he is too tired to brush his teeth because of his big brain.
Now comes the centerpiece of this boy's thoughts: boobs. Paragraphs on boobs. Dolphin boobs, of course the lady her boobs because that is how he measures her well being and boob cake (does not look like it HE JUST CALLS IT THAT???!).
I am so sick of random pages full of thoughts about boobs. I get that this is supposed to feel like a teenage boy genius his diary but COME ON.
This is supposed to be magical realism but nothing feels magical, fantastical or cool. It just feels weird and in the end it was all about the boy realizing he loves an older lady. No thank you, never again.
Why did I not enjoy it? Well this whole book is one train of thought of a teenage boy who is so smart has such a large brain he has to eat candy all day to keep up with his fantastic brain.
What is the story? The dentist assistent can turn coke cans into penguins. Of course he knows this lady very well because he is at the dentist all the time, because he is too tired to brush his teeth because of his big brain.
Now comes the centerpiece of this boy's thoughts: boobs. Paragraphs on boobs. Dolphin boobs, of course the lady her boobs because that is how he measures her well being and boob cake (does not look like it HE JUST CALLS IT THAT???!).
I am so sick of random pages full of thoughts about boobs. I get that this is supposed to feel like a teenage boy genius his diary but COME ON.
This is supposed to be magical realism but nothing feels magical, fantastical or cool. It just feels weird and in the end it was all about the boy realizing he loves an older lady. No thank you, never again.
May 26, 2022
เรื่องราวสุดแสนแฟนตาซีของอาโอยามะ นักวิจัยวัยประถม ที่มีโครงการงานวิจัยน่าสนุกๆ เต็มไปหมด ไม่ว่าจะเป็นโปรเจกต์อะเมซอน การสังเกตการณ์ทะเล หรือการวิจัยเรื่องเพนกวินไฮเวย์ โครงการวิจัยใหม่ที่เกิดขึ้นเมื่ออยู่ๆ ก็มีเพนกวินหลายตัวปรากฎขึ้นอย่างลึกลับในเมืองที่เขาอาศัยอยู่
หยิบเล่มนี้มาเพราะปกน่ารัก พอได้อ่านคำโปรยปกหลังยิ่งน่าสนใจ เดาทางไม่ถูกว่าเรื่องนี้จะมาในแนวไหน
เรื่องดำเนินในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนของอาโอยามะที่แอบชอบพี่สาวร้านหมอฟัน เหมือนต๊อกแอบชอบหมอน้ำแข็งในบ้านฉัน..ตลกไว้ก่อน
อาโอยามะและผองเพื่อนเป็นเด็กช่างสังเกตุและชอบจดบันทึกทุกอย่างที่เห็น รู้สึก หรือสงสัย พวกเขาพบกับเหตุการณ์ประหลาดๆ ที่เกิดขึ้น มีการกลั่นแกล้งกันในโรงเรียน และวิธีการรับมือกับปัญหา มีการสำรวจ ผจญภัย แฟนตาซี แถมด้วยความรักเล็กๆ ในวัยเยาว์ ทำให้อดคิดถึงช่วงเวลาปิดเทอมซัมเมอร์ตอนเด็กไม่ได้
Goodreads ให้ 3.7 เราให้ 4
หยิบเล่มนี้มาเพราะปกน่ารัก พอได้อ่านคำโปรยปกหลังยิ่งน่าสนใจ เดาทางไม่ถูกว่าเรื่องนี้จะมาในแนวไหน
เรื่องดำเนินในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนของอาโอยามะที่แอบชอบพี่สาวร้านหมอฟัน เหมือนต๊อกแอบชอบหมอน้ำแข็งในบ้านฉัน..ตลกไว้ก่อน
อาโอยามะและผองเพื่อนเป็นเด็กช่างสังเกตุและชอบจดบันทึกทุกอย่างที่เห็น รู้สึก หรือสงสัย พวกเขาพบกับเหตุการณ์ประหลาดๆ ที่เกิดขึ้น มีการกลั่นแกล้งกันในโรงเรียน และวิธีการรับมือกับปัญหา มีการสำรวจ ผจญภัย แฟนตาซี แถมด้วยความรักเล็กๆ ในวัยเยาว์ ทำให้อดคิดถึงช่วงเวลาปิดเทอมซัมเมอร์ตอนเด็กไม่ได้
Goodreads ให้ 3.7 เราให้ 4
May 25, 2023
Ahh! I don't know where to start!
Okay, so this is sort of like a Ghibli movie in book form, complete with a precocious child, cute animals and weird occurances.
The 9 year-old protagonist Aoyama is smart and he knows it, but is not one of those bratty know-it-alls. No, he is quite a sympathetic character, even though he's a little uncomfortably focused on breasts.
I was not at all surprised when I learned there is a manga and an anime movie based on this book, because I could vividly picture everything happening as if it were animated.
Okay, so this is sort of like a Ghibli movie in book form, complete with a precocious child, cute animals and weird occurances.
The 9 year-old protagonist Aoyama is smart and he knows it, but is not one of those bratty know-it-alls. No, he is quite a sympathetic character, even though he's a little uncomfortably focused on breasts.
I was not at all surprised when I learned there is a manga and an anime movie based on this book, because I could vividly picture everything happening as if it were animated.
October 26, 2022
จริง ๆ ชอบหนังสือที่ตัวเองเป็นเด็กนะ
แต่เล่มนี้เยอะไปหน่อย
บุคคลิกแบบตัวเอกก็น่ารักดี (น่าเอ็นดูเลยล่ะ)
แต่พอเนื้อเรื่องยาวแบบที่ไม่มีพัฒนาการนัก
เลยรู้สึกจืดชืด เหมือนอาโอยามะ เลเวล 99 มาตั้งแต่ต้นเรื่อง
แล้วไปต่ออีกนิดจน เลเวล 100
การที่เลเวล 99 มาตั้งแต่ต้นเรื่องทำให้เรารู้สึกตื่นเต้นดี
แต่เลเวล 99 ไปตลอดเรื่องมันก็น่าเบื่อนะ
ชีวิตเอ็งต้องล้มลุกคลุกคลานสิวะ! (เดี๋ยว ๆ ใจเย็น)
ใด ๆ คือชอบความหมกหมุ่นในหน้าอกของพี่สาว
ชัดเจนต่อใจตัวเองดี
แต่เล่มนี้เยอะไปหน่อย
บุคคลิกแบบตัวเอกก็น่ารักดี (น่าเอ็นดูเลยล่ะ)
แต่พอเนื้อเรื่องยาวแบบที่ไม่มีพัฒนาการนัก
เลยรู้สึกจืดชืด เหมือนอาโอยามะ เลเวล 99 มาตั้งแต่ต้นเรื่อง
แล้วไปต่ออีกนิดจน เลเวล 100
การที่เลเวล 99 มาตั้งแต่ต้นเรื่องทำให้เรารู้สึกตื่นเต้นดี
แต่เลเวล 99 ไปตลอดเรื่องมันก็น่าเบื่อนะ
ชีวิตเอ็งต้องล้มลุกคลุกคลานสิวะ! (เดี๋ยว ๆ ใจเย็น)
ใด ๆ คือชอบความหมกหมุ่นในหน้าอกของพี่สาว
ชัดเจนต่อใจตัวเองดี
May 15, 2021
"I wondered what the penguins were doing now. Why had they suddenly come here? I definitely had to investigate this matter further.
I locked my hands together behind me like Sherlock Holmes and began pacing the ground. I could see the windows of the dentist office across the lot. The lady's face appeared in one, grinning at me.
She mouthed "Snot" at me. She was definitely underestimating me on account of my age. She didn't know how much the work I put in every day improved my mind."
Aoyama is a nine-year old smart(ass) boy. He loves to use the word "extremely", he likes breasts but doesn't really know why, and he ponders the big questions of the universe. Why are we here? How come it's so windy up in the sky but so calm on the ground? And why on earth are these penguins plopping up?
Seldomly have I enjoyed reading from the perspective of a child so much. Every dialogue was a joy, and the story made me feel like a child again, too. Penguins are a great way. Reading something alike "the penguins are waddling around making sounds like squishsquishsquish" is impossible to not make me happy. My hypothesis: maybe I love penguins. Thank you.
Just like when you're rooting with the kids of Stephen King's IT to build that tham, or when you have a great play evening with Michael Ende's Momo, you are set out to find out the mystery of penguins. It is a smart child protagonist, probably a cliché, but man, if I ever read a smart child as authentic and endearing as Aoyama.
I'm sure I'll revisit this world. At the latest, when I'm reading it with my nephew. And then, we're going to look at as much penguins as physically possible.
I locked my hands together behind me like Sherlock Holmes and began pacing the ground. I could see the windows of the dentist office across the lot. The lady's face appeared in one, grinning at me.
She mouthed "Snot" at me. She was definitely underestimating me on account of my age. She didn't know how much the work I put in every day improved my mind."
Aoyama is a nine-year old smart(ass) boy. He loves to use the word "extremely", he likes breasts but doesn't really know why, and he ponders the big questions of the universe. Why are we here? How come it's so windy up in the sky but so calm on the ground? And why on earth are these penguins plopping up?
Seldomly have I enjoyed reading from the perspective of a child so much. Every dialogue was a joy, and the story made me feel like a child again, too. Penguins are a great way. Reading something alike "the penguins are waddling around making sounds like squishsquishsquish" is impossible to not make me happy. My hypothesis: maybe I love penguins. Thank you.
Just like when you're rooting with the kids of Stephen King's IT to build that tham, or when you have a great play evening with Michael Ende's Momo, you are set out to find out the mystery of penguins. It is a smart child protagonist, probably a cliché, but man, if I ever read a smart child as authentic and endearing as Aoyama.
I'm sure I'll revisit this world. At the latest, when I'm reading it with my nephew. And then, we're going to look at as much penguins as physically possible.
June 15, 2021
นิยายเด็กที่ไม่เด็กเลย ใส่ความ Sci-fi เข้าไปเต็มอิ่ม ชอบความบรรยากาศเมืองต่างจังหวัดในญี่ปุ่น กลิ่นอาย หมู่บ้านเล็ก ร้านกาแฟ เนินเขา ป่าไม้ ความอบอุ่น มิตรภาพ เพื่อนรัก คู่อริมาครบเต็มอื่มไม่ค้างคา หลายฉากอาจจะต้องจิตนาการเยอะหน่อย น่าจะเป็นมุมมองที่เด็กมอง ความเพนกวิ้น เต็มเมือง อ่านเพลินๆ จบแล้วไปหาหนังมาดูน่าจะเข้าใจมากขึ้น
Read
May 5, 2021เป็นเรื่องที่ต้องใช้จินตนาการในการอ่านนิดนึง มีแต่เรื่องประหลาดๆเกิดขึ้นต่อเนื่องเรื่อยๆ จนบางครั้งคิดตามไม่ทันจริงๆ อาจจะอายุเกินจากเด็กมานานมากแล้ว ความรู้บางอย่างของอาโอยามะที่เป็นเด็กประถมเนี่ย บางอย่างผู้ใหญ่ยังไม่รู้เลย
April 8, 2022
Such a sweet and fun book! Thoroughly enjoyed reading it - and even got a little emotional at the end! 😊
January 4, 2023
3.25/5 เป็นเรื่องไม่รู้ที่จะรีวิวยังไงดีเลย 555
April 18, 2024
Morimi's stories are so full of whimsy. He captures childhood innocence in such an authentic way.
Displaying 1 - 30 of 121 reviews