‘Groei je eigenlijk verder in de hemel? Straks herken ik je niet meer.’
Floor zit in haar laatste schooljaar en komt overal hopeloos te laat. Ze komt de lessen door met haar tegendraadse vrienden Arlo en Sil. Op een rommelige herfstochtend wordt de wereld van Floor volledig omgegooid.
'Arlo' is een krachtige beeldroman over verlies. Met haar ongecompliceerde tekenstijl en taal creëert Floor Denil een autobiografisch debuut dat onder de huid kruipt.
Floor Denil (1995) is een Belgische illustrator en jazz-muzikant. Met de autobiografische beeldroman 'Arlo' debuteert ze als striptekenaar. Eerder verwierf ze bekendheid met haar dagelijkse cartoons op Instagram, waarbij ze herkenbare situaties treffend weet te vatten in openhartige cartoons.
Ik heb hier bijna geen woorden voor, het is zo rakend! Kreeg een paar keer zelfs tranen in mijn ogen. Mijn recensie kan je hier lezen: https://axellesbooks.wordpress.com/20...
Ik ga hierover geen uitgebreide recensie schrijven. Waarom niet? Ten eerste ben ik werkelijk sprakeloos door hoe prachtig dit boek is. Ten tweede: Arlo is een verhaal dat je zelf moet beleven. Het is een verhaal met kippenvel, tranen in de ogen en pijnlijk herkenbare -momenten. Floor Denil heeft een gave om gevoelens te omschrijven met net genoeg woorden en beelden. Kortom: koop het. Lees het. Ervaar het.
Schoontje. Zot eigenlijk hoe Floor Denil met zo'n eenvoudige tekeningen, zo'n krachtig verhaal kan vertellen. En hoewel het een serieus verhaal is, zitten er soms grappige dingen in de zijlijn. Ik heb zo hard moeten lachen met de busrit.
Wat een ontroerende graphic novel, ik heb meerdere keren een traantje moeten laten. Ondanks de eerder simpele tekenstijl zijn er toch heel originele dingen mee gedaan, zoals bepaalde panels die opeens gedetailleerd werden, panels die eruit zagen als een droomwereld en panels die een prachtige metafoor neerzetten. Echt een aanrader deze!
Dit was.. heftig. Het raakte me zo diep. Tranen-over-mijn-wangen diep. Maar mooi. Zo mooi. Niet verwacht dat een beeldroman me dit intens zou kunnen beroeren, maar hier zijn we. Arlo. Bedankt, Floor Denil.
Dit boek neemt je in een korte helemaal mee in het universum van het personage Floor, het is erg meeslepend en de tekeningen zijn vaak prachtig! Dit is zo een boek dat je kan (en wilt!) blijven lezen om nieuwe dingen te ontdekken:)
Wat een debuut... Bij aanvang katapulteerde het me terug naar de kleine ik uit het middelbaar. Met bijhorende illustraties die exact aantonen hoe het in elkaar zit. Nooit gedacht dat een beeldroman mij deze emoties kon doen. Een afwisseling van simpele met gedetailleerde tekeningen is een streling voor het oog.
Op de planning: nog eens lezen maar nu met als doel de kleine details van de illustraties uitvissen!
Floor ken ik al langer, van Instagram, waar ze met haar eenvoudige tekeningetjes veelal grappige posts plaatst. Ik keek naar haar beeldroman uit maar had er ook schrik voor. Schrik omdat ik me niet kon voorstellen hoe haar stijl een heel boek zou kunnen vullen, over verlies dan nog wel.
Maar: wow. Ik sta een beetje perplex, ben weggeblazen. Een hele rollercoaster ging langs mijn ogen binnen, wervelde door mijn hele lichaam om me nu leeg en toch gevuld achter te laten. Arlo is op zo veel vlakken herkenbaar, op andere dan weer (gelukkig) niet. Toch heeft het me helemaal opgeslokt.
Floors’ tekenstijl blijkt net uitermate geschikt om moeilijke, pijnlijke, ingewikkelde gevoelens en emoties uit te beelden. Met oog voor detail, veel witruimte naast extreem volle pagina’s, kleine gebaren en grootse bewegingen neemt ze je mee in de wervelwind die de middelbare schooltijd en alles dat daar bij hoort kan zijn.
Poëtisch, filosofisch, troostend, zielsontroerend en hartverwarmend. Ik wist niet dat zwart-wit zo veel kleur kon hebben. De vormgeving van Uitgeverij Vrijdag maakt het helemaal tot een pareltje.
Ik heb een zwak voor boeken die u laten voelen, voelen en nog eens voelen. Arlo raakt diep. Met tranen in de ogen de pagina's omslaan, de illustraties met waterige ogen bewonderen. Het scheurt u uiteen, maar Floor Denil heeft ook het talent om het boek als een warm deken rondom jou te laten slaan en je te doen lachen. Dankjewel Jos voor dit cadeau, het is meer dan een aanrader ❤️🫀
Een qua verhaal erg top en heftig boek over een meisje genaamd Floor en haar beste vriend Arlo (en ook over Sil). Het begin van het boek is voornamelijk over de vriendschap tussen Floor en Arlo (met nog wat Sil tussendoor). We lezen over ketchupgevechten en dat Floor probeert met Arlo te blijven praten ookal sluit hij zich af. En dan komt het volgende stuk... Arlo pleegt zelfmoord en we zien hoe Floor daar probeert mee om te gaan. We zien verdrietige en zwarte dagen, vreemde dromen, relatieproblemen, we zien hoe ze uiteindelijk verder probeert te komen met haar leven. Het was erg interessant om te lezen. Helaas was de art wat mij helemaal wegtrok van het boek. Ik heb gewoon niks met stokpopjes en slechte achtergronden. Vooral als je dan ziet dat ze ook echt GOED kan tekenen (zoals met die fiets). Dus ja, het had, gegeven het verhaal 4-4.5 kunnen zijn, maar door de art zit ik nu eerder op 3-3.5 sterren.
Al langere tijd volg ik Floor op Instagram, waar ze met haar toffe en simplistische tekenstijl veelal grappige doch realistische cartoons plaatst. Dat Floor ondertussen bezig was met haar autobiografische debuut, had ik even gemist tot daar ineens een pareltje voor mijn neus lag. Tijdens het lezen werd mijn hart in kleine stukjes gebroken, ontroerd, verwarmd en weer aan elkaar gelijmd. 🌠
Met oog voor details neemt Floors’ tekenstijl je mee in de rollercoaster die vriendschap, verlies, verwerking en alles dat daarbij hoort kan zijn. Haar ongecompliceerde gebruik van taal heeft me daarnaast volledig opgeslokt, met een krop in mijn keel achtergelaten en tranen tevoorschijn doen komen. Arlo’s verhaal is op zoveel vlakken herkenbaar, troostend en rakend.
Binnen no-time sluit je deze krachtige graphic novel in je hart. Echt waar. ❤
‘’Pijn gaat rechtdoor. Pijlsnel. Hij transformeert. Bloeit open en snijdt minder scherp na een tijd.’’
Floor zit in het zesde middelbaar, samen met haar tegendraadse vrienden Arlo en Sil. Op een rommelige herfstochtend wordt de wereld van Flor volledig omgegooid.
Arlo is een verhaal over verlies. De beeldroman stijl versterkt het gevoel bij het verhaal alleen nog meer. Prachtige tekeningen bij moeilijke ongrijpbare gevoelens.
Dit is een boek, een verhaal , waar ik alleen maar kan jaknikken bij alle lovende meningen. Prachtig hartverscheurend.
Doorheen het boek is mijn hart in stukjes op de grond gevallen, maar ook weer aan elkaar gelijmd. ❤️❤️❤️ Het is eenvoudig maar krachtig getekend.
Ik heb het boek twee keer gelezen voordat ik het gevoel had dat ik het boek echt gelezen had. De eerste keer lag mijn focus meer op de woorden. De tweede keer heb ik de beelden meer het verhaal laten vertellen. Daardoor kwam het geheel duizend keer harder binnen en begreep ik sommige stukjes nog wat beter.