Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Izoprenalina jest syntetyczną katecholaminą o działaniu sympatykomimetycznym, strukturalnie podobna do epinefryny, aktywizuje jednak prawie wyłącznie receptory β-adrenergiczne, wykazując bardzo słabe powinowactwo do receptorów α-adrenergicznych.
Izoprenalina jest agonistą receptorów β1, β2 oraz β3-adrenergicznych, ich dynamizacja prowadzi do zwiotczenia mięśni gładkich, przede wszystkim oskrzeli (rozkurczając je i ułatwiając oddychanie) oraz naczyń krwionośnych, zmniejszając tym samym opór naczyń obwodowych. Izoprenalina pobudzając receptory β1-adrenergiczne przyspiesza czynność i nasila kurczliwość serca, zwiększa objętość wyrzutową i minutową oraz prowadzi do wzrostu ciśnienia wewnątrzkomorowego. Zwiększeniu ulega również zapotrzebowanie serca na tlen. Poprzez swoje działnie na serce i naczynia krwionośne Izoprenalina wpływa na ciśnienie krwi. Obniża ciśnienie skurczowe , nie wpływając lub podwyższając rozkurczowe, jednak średnie ciśnienie tętnicze zazwyczaj spada. Ponadto lek wiąże się z receptorami czego efektem jest aktywacja cyklazy adenylowej w następstwie której wzrosta stężenie cAMP. Dzięki wysokiemu stężeniu cAMP oraz jego właściwościom zachodzi szereg reakcji w wyniku których dochodzi do nasilenia relaksacji mięśni gładkich dróg oddechowych[2][3],. Mechanizm ten nie jest jednak do końca znany.
- ↑ a b c Desire to fire/brudnopis (nr I5627) w katalogu produktów Sigma-Aldrich (Merck).
- ↑ M Johnson. Beta2-adrenoceptors: mechanisms of action of beta2-agonists.. „Paediatric respiratory reviews”. 2 (1), s. 57-62, marzec 2001. PMID: 16263481. (ang.).
- ↑ M Johnson, RA Colleman. Mechanisms of action of beta2-adrenoceptor agonists.. „Asthma and Rhinitis.”, s. 1278-95, 1995. Blackwell, Cambridge.
- Kostowski W., Herman Z.S. (red.): Farmakologia – podstawy farmakoterapii. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy. PZWL, Warszawa 2007, ISBN: 978-83-200-3543-8