Przejdź do zawartości

Eitel Friedrich von Preußen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Eitel Fryderyk Hohenzollern)
Eitel Friedrich von Preußen
Ilustracja
książę
generał dywizji
Dynastia

Hohenzollernowie

Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1883
Poczdam

Data i miejsce śmierci

8 grudnia 1942
Poczdam

Ojciec

Wilhelm II Hohenzollern

Matka

Augusta Wiktoria ze Szlezwika-Holsztynu-Sonderburga-Augustenburga

Żona

Zofia Karolina z Oldenburga

Odznaczenia
Order Orła Czarnego (Prusy) Krzyż Wielki Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Order Królewski Korony (Prusy) Order Domowy Hohenzollernów Order Świętego Jana (Prusy) Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Order Podwójnego Smoka (Cesarstwo Chińskie) Order Korony Wendyjskiej (Meklemburgia) Krzyż Zasługi Wojennej (Meklemburgia-Strelitz) Order Korony Rucianej (Saksonia) Krzyż Wielki Orderu Świętego Stefana Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia) Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Krzyż Wielki Orderu Korony Wirtemberskiej Krzyż Wielki Orderu Korony Rumunii Order Lwa i Słońca (Persja) dla obcokrajowców Order Sławy (Imperium Osmańskie) Order Osmana (Imperium Osmańskie)

Eitel Friedrich von Preußen (ur. 7 lipca 1883 w Poczdamie, zm. 8 grudnia 1942 tamże) – niemiecki książę, członek rodu Hohenzollernów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Eitel Friedrich był drugim synem cesarza Wilhelma II i jego żony cesarzowej Augusty Wiktorii. Urodził się na zamku w Poczdamie. Nietypowe imię, jakie otrzymał „Eitel Friedrich”, a które w rodzinie cesarskiej skracano do formy „Eitelfritz”, było bardzo silnie związane z tradycją domu Hohenzollernów. Imię to nosiło wielu przedstawicieli dynastii. Dzieciństwo i młodość spędził wraz z rodzeństwem w Pałacu Sanssouci. Podobnie jak bracia nauki przyjmował prywatnie podczas pobytu w Domu Książęcym w Plön. Po złożeniu państwowego egzaminu kończącego liceum i przystąpieniu do matury rozpoczął studia na uniwersytecie w Bonn. W czasie studiów należał do korporacji akademickiej Corps Borussia Bonn. Po zakończeniu nauki oddał się karierze wojskowej. Awansował od stopnia porucznika, który otrzymał, gdy miał 10 lat do stopnia generała dywizji.

Podczas I wojny światowej był dowódcą 1 Pułku Piechoty Gwardii (niem. 1. Garde-Regiment zu Fuß). Uważany przez swoich żołnierzy za wzór dowódcy został odznaczony Krzyżem Żelaznym (niem. Eisernes Kreuz, EK) 1. i 2. klasy. Otrzymał także najwyższy pruski i niemiecki order wojskowy Pour le Mérite. Brał udział w bitwie pod Gorlicami w dniach od 2 do 12 maja 1915 roku. Od września 1915 walczył na froncie zachodnim. W 1916 walczył we Flandrii i nad rzeką Sommą. Ponownie przeniesiony na font wschodni brał udział w kontrofensywie pod Złoczowem. Koniec wojny zastał go nad rzeką Aisne we Francji.

Po wojnie Eitel Friedrich związał się z nacjonalistyczną organizacją paramilitarną Stahlhelm, głoszącą hasła monarchistyczne. Nie poparł jednak ostatecznie Hitlera i nie związał się bliżej z nazistami. W 1921 roku wyrokiem sądu został skazany na grzywnę w wysokości 5000 marek za przetransferowanie kapitału za granicę w wysokości 300 000 marek[1].

27 lutego 1906 książę poślubił Zofię Karolinę von Oldenburg, córkę wielkiego księcia Fryderyka Augusta II i księżniczki Elżbiety Anny Pruskiej. Para rozwiodła się w 1926 roku. Nie mieli dzieci. W latach 1907–1926 Eitel Friedrich był wielkim mistrzem zakonu pruskich joannitów.

Książę Eitel Friedrich, wychowany w duchu poszanowania dla monarchii i tradycji, był znany z wierności i lojalności. To były przewodnie cechy jego charakteru. Przekonany o swojej szczególnej pozycji i szczególnej pozycji rodziny reprezentował ojca Wilhelma II na wielu ważnych uroczystościach życia politycznego i społecznego ówczesnych Niemiec.

Postawny, od wczesnej młodości miał tendencje do tycia. Pod koniec życia chodził w brudnym, wytartym mundurze, miał pokaźną tuszę. Zmarł 8 grudnia 1942 roku.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Do 1911[2]:

1914: Krzyż Żelazny I klasy – za szczególną waleczność w ataku, który wykonał na czele swego pułku przeciw artylerii nieprzyjacielskiej[4]

Genealogia

[edytuj | edytuj kod]
Prapradziadkowie

król pruski
Fryderyk Wilhelm III Hohenzollern
(1770–1840)
∞1793
Luiza Augusta z Meklemburgii-Strelitz
(1776–1810)

wielki książę Saksonii-Weimaru-Eisenach
Karol II Fryderyk z Saksonii-Weimaru-Eisenach
(1783–1853)
∞1804
Maria Pawłowna Romanowa
(1786–1859)

książę Saksonii-Coburga-Gothy
Ernest I z Saksonii-Coburga-Gothy
(1784–1844)
∞1817
Ludwika z Saksonii-Gothy-Altenburga
(1800–1831)

Edward August Hanowerski
(1767–1820)
∞1818
Wiktoria Ludwika z Saksonii-Coburga-Saalfeld
(1786–1861)

książę Szlezwika-Holsztynu
Fryderyk Chrystian II ze Szlezwika-Holsztynu-Sonderburga-Augustenburga
(1765–1814)
∞1786
Luiza Augusta Oldenburg
(1771–1843)

Chrystian Konrad Danneskjold-Samsøe
(?–?)
∞?
NN

Karol Ludwik zu Hohenlohe-Langenburg
(1762–1825)
∞1786
Amalie Henriette zu Solms-Baruth
(1768−1847)

Emich Carl zu Leiningen
(1763–1814)
∞1803
Wiktoria z Saksonii-Coburga-Saalfeld
(1786–1861)

Pradziadkowie

cesarz niemiecki
Wilhelm I Hohenzollern
(1797–1888)
∞1829
Augusta z Saksonii-Weimaru-Eisenach
(1776–1810)

Albert z Saksonii-Coburga-Gothy
(1783–1853)
∞1840
królowa Wielkiej Brytanii
Wiktoria I Wielka
(1819–1901)

książę Szlezwika-Holsztynu
Chrystian August II ze Szlezwika-Holsztynu-Sonderburga-Augustenburga
(1798–1869)
∞ 1820
Ludwika Zofia Danneskjold-Samsøe
(1796–1867)

Ernest zu Hohenlohe-Langenburg
(1794–1860)
∞1828
Anna Teodora zu Leiningen
(1807–1872)

Dziadkowie

cesarz niemiecki
Fryderyk III Hohenzollern
(1831–1888)
∞1858
Wiktoria Adelajda z Saksonii-Coburga-Gothy
(1840-1901)

książę Szlezwika-Holsztynu
Fryderyk VIII ze Szlezwika-Holsztynu-Sonderburga-Augustenburga
(1829–1880)
∞1856
Adelajda Wiktoria zu Hohenlohe-Langenburg
(1835–1900)

Rodzice

cesarz niemiecki
Wilhelm II Hohenzollern
(1859–1941)
∞1881
Augusta Wiktoria ze Szlezwika-Holsztynu-Sonderburga-Augustenburga
(1858–1921)

Probant

Eitel Friedrich Hohenzollern
(1883–1942)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kurt Tucholsky: Awrumele Schabbesdeckel und Prinz Eitel-Friedrich von Hohenzollern In: „Welt am Montag”, 23. Mai 1921.
  2. Handbuch über den Königlich Preussischen Hof und Staat. Berlin: 1911, s. 1.
  3. Peter Ohm-Hieronymussen: Die Mecklenburg-Strelitzer Orden und Ehrenzeichen, Kopenhaga, 2000, s. 150 (niem.).
  4. Gazeta Lwowska. 1914, nr 198. Jagiellonian Digital Library [online], jbc.bj.uj.edu.pl [dostęp 2019-12-08].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Claus H. Bill: Semper talis. Eitel Friedrich Prinz von Preußen. Eine Beschreibung seines Lebenslaufs zur Kenntniß für Jedermann nebst historischer Nachricht von allen merk- und denkwürdigen Begegnungen und Personen, welche mit eben diesen eng verknüpft waren. Institut für preußische Historiographie, Owschlag 1995.
  • Heinrich von Massenbach: Die Hohenzollern einst und jetzt. Die königliche Linie in Preußen, die fürstliche Linie in Hohenzollern. 17. Aufl. Verlag Tradition und Leben, Bonn 2004, ISBN 3-9800373-0-4.
  • Wolfgang Stribrny: Der Johanniterorden zwischen den zwei Weltkriegen. In: Ders.: Der Johanniter-Orden und das Haus Hohenzollern (Schriftenreihe der hessischen Genossenschaft des Johanniterordens; Bd. 24). Johanniter-Ordenshaus, Nieder-Weisel 2004.
  • Handbuch über den Königlich Preuβischen Hof und Staat fur das Jahr 1908. Berlin, 1907