Przejdź do zawartości

M247 Sergeant York

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
M247 Sergeant York
Ilustracja
M247 Sergeant York
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Ford Aerospace

Typ pojazdu

samobieżne działo przeciwlotnicze

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

3

Historia
Prototypy

1977–1985

Egzemplarze

50

Dane techniczne
Silnik

silnik wysokoprężny Continental AVDS-1790-2D o mocy 750 KM (552 kW)

Długość

7,67 m

Szerokość

3,63 m

Wysokość

3,42 m

Masa

54,4 t

Moc jedn.

13,8 KM/t

Osiągi
Prędkość

48 km/h

Zasięg pojazdu

500 km

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

1,2 m

Rowy (szer.)

2,6 m

Ściany (wys.)

0,9 m

Kąt podjazdu

54°

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2x armata przeciwlotnicza Bofors 40 mm L/70
Użytkownicy
Stany Zjednoczone

M247 Sergeant Yorkamerykańskie samobieżne działo przeciwlotnicze opracowane na przełomie lat 70. i 80. XX wieku przez przedsiębiorstwo Ford Aerospace w ramach programu DIVAD (DIVision Air Defense – obrona przeciwlotnicza dywizji), na potrzeby Armii Stanów Zjednoczonych. Pojazd został zaprojektowany z myślą o zastąpieniu pojazdów przeciwlotniczych M163 VADS i M48 Chaparral. M247 zbudowano na podwoziu czołgu M48 Patton i wyposażono w dwie szybkostrzelne armaty przeciwlotnicze Bofors 40 mm L/70 kierowane radarowo. Pojazd nazwany został na cześć sierżanta Alvina Yorka, bohatera I wojny światowej.

Niezadowalające parametry pojazdu (m.in. niewystarczający zasięg uzbrojenia oraz prędkość maksymalna niepozwalająca na współdziałanie z czołgami M1 Abrams i bojowymi wozami piechoty M2 Bradley), a także liczne problemy techniczne doprowadziły do wstrzymania prac nad programem w 1985 roku. Łącznie zbudowano 50 egzemplarzy pojazdu.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]