Kalkin

Kalkin (dewanagari कल्कि, trl. kalki, biały koń) – dziesiąte i ostatnie wcielenie Wisznu. Kalkin pojawia się w treści puran: Padmapurana, Wisznupurana, Bhagawatapurana, Agniarpurana a także w upapuranie Kalika.

Sanskryckie słowo kalka oznacza brud lub obrzydliwość, a kalkin tego, który je niszczy.

Kalkin to postać mesjanistyczna, której nadejście będzie zwiastować koniec obecnej kosmicznej ery zła, kalijuga, i rozpoczęcie nowego złotego wieku, czyli satjajugi. Według puran objawi się on jako wojownik na białym koniu z mieczem aby zniszczyć zło^[1] oraz oddać ziemię „dwakroć urodzonym" dwidźa^[2].

• wahana