weigeren

• Geluid:  weigeren    (hulp, bestand)

• wei·ge·ren

• In de betekenis van ‘afwijzen’ voor het eerst aangetroffen in 1289 ^{[1] [2]}

weigeren ^[3]

1. overgankelijk niet voldoen aan een verzoek of opdracht

   • Zij weigerden om dat te doen. 

• dienstweigeren

• dienstweigeren, handweigeren

• weigeraar, weigerachtig, weigerambtenaar, weigerig, weigering, weigerlijk, weigeroma, weigerurologe, weigeruroloog, weigeryup

• Het vragen staat vrij, maar 't weigeren er bij

• Het woord weigeren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "weigeren" herkend door: