Étymologie

modifier
Dérivé de divum (« ciel »), avec le suffixe -inus → voir deus et dius.

Adjectif

modifier
Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif divinus divină divinum divinī divinae divină
Vocatif divine divină divinum divinī divinae divină
Accusatif divinum divinăm divinum divinōs divinās divină
Génitif divinī divinae divinī divinōrŭm divinārŭm divinōrŭm
Datif divinō divinae divinō divinīs divinīs divinīs
Ablatif divinō divinā divinō divinīs divinīs divinīs

divinus \diːˈwiː.nus\ (comparatif : divinior, superlatif : divinissimus)

  1. (Religion) Divin.
    • animos hominum esse divinos — (Cicéron, Lael. 4, 13)
      l'âme des hommes est d'origine divine.
  2. Prophétique, qui devine.
    • aliquid praesagiens atque divinum — (Cicéron. Div. 1, 38)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
  3. Divin, extraordinaire, merveilleux.
    • incredibilis quaedam et divina virtus — (Cicéron. Rep. 3, 3)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
  4. Impérial.
    • divina domus.
      la maison impériale.

Synonymes

modifier

Dérivés

modifier

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif divinus divinī
Vocatif divine divinī
Accusatif divinum divinōs
Génitif divinī divinōrum
Datif divinō divinīs
Ablatif divinō divinīs

divinus \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : divina)

  1. Devin.

Synonymes

modifier

Références

modifier