See also: culbuté

French

edit

Etymology

edit

From culbuter.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /kyl.byt/
  • Audio:(file)

Verb

edit

culbute

  1. inflection of culbuter:
    1. first/third-person singular present indicative/subjunctive
    2. second-person singular imperative

Noun

edit

culbute f (plural culbutes)

  1. fall, tumble
  2. somersault

Synonyms

edit

Descendants

edit
  • Swedish: kullerbytta
  • Norwegian: kollbøtte
  • Danish: kolbøtte

Further reading

edit