What do you think?
Rate this book
B is for Bauhaus
This book is not a dictionary, though it tells you all you need know about everything from Authenticity to Zips. It's not an autobiography, though it does offer a revealing and highly personal inside view of contemporary culture. It's an essential tool kit for understanding the world around us.
Deyan Sudjic studied architecture in Edinburgh, edited Domus in Milan, was the director of the Venice architecture biennale, and a curator in Glasgow, Istanbul and Copenhagen. The author of The Language of Things and The Edifice Complex, Deyan Sudjic is now Director of the Design Museum, London.
Deyan Sudjic studied architecture in Edinburgh, edited Domus in Milan, was the director of the Venice architecture biennale, and a curator in Glasgow, Istanbul and Copenhagen. The author of The Language of Things and The Edifice Complex, Deyan Sudjic is now Director of the Design Museum, London.
480 pages, Hardcover
First published March 27, 2013
About the author
Deyan Sudjic
100 books92 followersDeyan Sudjic is Director of the Design Museum. He was born in London, and studied architecture in Edinburgh. He has worked as a critic for The Observer and The Sunday Times, as the editor of Domus in Milan, as the director of the Venice Architecture Biennale, and as a curator in Glasgow, Istanbul and Copenhagen. He is the author of B is for Bauhaus, The Language of Things and The Edifice Complex.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 48 reviews
September 16, 2022
Ghostling passports, debatably Nazi architectors (vying for both Hitler’s and post-Nazi assignments), a Sharon Stone prototype artist, biopic essays… interesting and kaleidoscopic miscellanea.
February 7, 2017
In one of the thirty-odd short pieces in this book, Deyan Sudjic discusses the crates of hoarded ephemera left after his death by Warhol. They were treated as a deliberate collection, but with no curatorial rhyme or reason, maybe they were just bric-a-brac? B is For Bauhaus evokes very similar feelings. In his career as a design maven, curator and critic, Sudjic has met a lot of people and seen a lot of wonderful objects, but seems unable here to construct an essay with a throughline and a coherent argument. Each piece is a jumble of anecdotes and examples, some interesting.
The essay "C Is For Chair" makes a good example: Sudjic initially says that the history of design can be understood via a history of chairs, then spends some time on chairs he likes or admires in apparent support of this claim, before suddenly concluding that the history of design in fact cannot be understood as a history of chairs - there's more to it than that. A dozen or so of these meandering pieces were enough for me, and I gave the book up. If you want to wander through it yourself, take a smartphone: there are no illustrations and you'll want to look up several visuals per chapter.
The essay "C Is For Chair" makes a good example: Sudjic initially says that the history of design can be understood via a history of chairs, then spends some time on chairs he likes or admires in apparent support of this claim, before suddenly concluding that the history of design in fact cannot be understood as a history of chairs - there's more to it than that. A dozen or so of these meandering pieces were enough for me, and I gave the book up. If you want to wander through it yourself, take a smartphone: there are no illustrations and you'll want to look up several visuals per chapter.
January 12, 2016
In a book of essays like this, you expect a few standouts and a lot of crap. But this book seems to be full of interesting, thoughtful writing. There's a lot of design history in here, and certainly a passing familiarity with design history will help you to enjoy this book, but I think it could be enjoyed regardless. Some essays are examinations of various architect and designers' careers, kind of just so stories for design. Others are examinations of various themes and roles in design. But there's a few true stand outs, that really make you think about design differently. These kinds of essays deepen your thinking and are invaluable to a practitioner.
February 11, 2017
I am not saying that is a horrible book, but it hurts so much and it is so irritating that it could be many times better. Chapter after chapter i was wondering why someone, who is a design critic and apparently knows how should things work, could let publish book about art with not a single picture in it... I know that today it is easier to get a wi-fi connection to your mobile than buy a bread, but it is inconvenient to saearch in your smartphone page by page how each thing looks like. I find this ironic because convenience is one of the most important things in design.
Also if you know all those pieces that the author describes, you probably do not need that book - there is nothing revolutionary in it - it is just a description and admiration in most cases - although nice written in my opinion, too long sometimes (one thing written two or three times but in different words - illustration instead of that wold be lovely), but still nice.
I am a bit angry at myself because i know that that book does not deserve only one star, but frustration it gave me was too d**n high!
...nice cover though.
Also if you know all those pieces that the author describes, you probably do not need that book - there is nothing revolutionary in it - it is just a description and admiration in most cases - although nice written in my opinion, too long sometimes (one thing written two or three times but in different words - illustration instead of that wold be lovely), but still nice.
I am a bit angry at myself because i know that that book does not deserve only one star, but frustration it gave me was too d**n high!
...nice cover though.
December 26, 2016
I forgot design ≠ graphic design and so was a bit disappointed this book is mostly about buildings and things. As such it was kind of diverting, though without illustrations or knowing what travertine is I'm not entirely confident I was imagining the buildings and things properly.
Frustratingly for a book where someone has gone to the trouble to make 30+ quite neat different section header pages and page furniture styles, it's appallingly proof-read – a few times, they clearly just missed out a bunch of words, and one paragraph ends on a comma. AND I BOTHERED TO FIND THE EN-DASH FOR THIS REVIEW.
Frustratingly for a book where someone has gone to the trouble to make 30+ quite neat different section header pages and page furniture styles, it's appallingly proof-read – a few times, they clearly just missed out a bunch of words, and one paragraph ends on a comma. AND I BOTHERED TO FIND THE EN-DASH FOR THIS REVIEW.
July 27, 2023
a tam pierdoli dziad. ale okladka ładna
April 19, 2014
BBC BOW: 14.04.
Description: An essential tool kit for understanding the modern world, by the Director of London's Design Museum, Deyan Sudjic.
Not a dictionary, though it attempts to tell you all you need know about everything from Authenticity to Zips. It's not an autobiography either, though it does offer a revealing and highly personal inside view of contemporary culture.
It's about what makes a Warhol a genuine fake, the creation of national identities, the mania to collect. It's also about the world seen from the rear view mirror of Grand Theft Auto V, and digital ornament and why we value imperfection. It's about drinking a bruisingly dry martini in Adolf Loo's American bar in Vienna, and about Hitchcock's film sets. It's about fashion and technology, about politics and art.
Born in London, Deyan Sudjic studied architecture in Edinburgh, edited Domus in Milan, was the director of the Venice architecture biennale, and a curator in Glasgow, Istanbul and Copenhagen. He's the author of The Language of Things and The Edifice Complex.
Read by Deyan Sudjic
Abridged by Polly Coles
Produced by Clive Brill
A Pacificus Production for BBC Radio 4.
Description: An essential tool kit for understanding the modern world, by the Director of London's Design Museum, Deyan Sudjic.
Not a dictionary, though it attempts to tell you all you need know about everything from Authenticity to Zips. It's not an autobiography either, though it does offer a revealing and highly personal inside view of contemporary culture.
It's about what makes a Warhol a genuine fake, the creation of national identities, the mania to collect. It's also about the world seen from the rear view mirror of Grand Theft Auto V, and digital ornament and why we value imperfection. It's about drinking a bruisingly dry martini in Adolf Loo's American bar in Vienna, and about Hitchcock's film sets. It's about fashion and technology, about politics and art.
Born in London, Deyan Sudjic studied architecture in Edinburgh, edited Domus in Milan, was the director of the Venice architecture biennale, and a curator in Glasgow, Istanbul and Copenhagen. He's the author of The Language of Things and The Edifice Complex.
Read by Deyan Sudjic
Abridged by Polly Coles
Produced by Clive Brill
A Pacificus Production for BBC Radio 4.
April 18, 2014
From BBC Radio 4 - Book of the Week:
By Deyan Sudjic. An essential tool kit for understanding the modern world.
By Deyan Sudjic. An essential tool kit for understanding the modern world.
September 19, 2020
This is a collection of essays, some stronger than others, where the author interweaves personal anecdotes, history, design, politics and social commentary. I found it interesting overall, even if a bit overwhelming (it contains tons of information on a multitude of things, people and historical events) - I do admit that I read through the last 20 chapters in a bit of a rush, as I'd been reading it along other books for far too long.
My main criticism (and it has to be a big one, given the overarching theme of the book) is that there are no pictures, no drawings, sketches or photographs. No visual support whatsoever. So oftentimes he makes reference to this and that, and you may look it up on your phone (if you have access to internet), but that takes down a rabbit hole over and over and distances you from the book. This makes reading the book either cumbersome and frustration (if one chooses to go down this route) or alienating (if one chooses not to search for every design he mentions).
My main criticism (and it has to be a big one, given the overarching theme of the book) is that there are no pictures, no drawings, sketches or photographs. No visual support whatsoever. So oftentimes he makes reference to this and that, and you may look it up on your phone (if you have access to internet), but that takes down a rabbit hole over and over and distances you from the book. This makes reading the book either cumbersome and frustration (if one chooses to go down this route) or alienating (if one chooses not to search for every design he mentions).
July 25, 2016
Una curiosa colección de 39 ensayos poco o nada relacionados entre si sobre una amplia y algo amorfo conjunto de temas en diseño urbanístico, arquitectónico y de objetos de consumo. Técnicamente organizado por orden alfabético de tema (auténtico, Bauhaus, “blueprint”, Chareau, coche, cocina, coleccionismo, cremallera, diseño, diseño, diseño artístico y así sucesivamente), el orden resulta tan azaroso que es preferible que el lector lo lea en el orden que le provoque.
Los ensayos son muy variables en calidad; los hay perspicaces, superficiales, centrados, difusos, autobiográficos, especulativos, integrados, fragmentados, confusos, certeros y perdidos. El autor es el director del Museo del Diseño en Londres y a veces da la impresión que se esfuerza demasiado en tratar de convencernos de que ningún tópico en el extenso panorama de diseño le es ajeno.
Me resulta más convincente cuando escribe sobre arquitectura, menos convincente cuando escribe sobre diseño de objetos de consumo y muy pobre cuando se aventura en temas de diseño en computación, urbanismo o moda. Es superficial en sus afortunadamente pocos intentos de analizar el contexto empresarial del diseño y definitivamente esquiva su dimensión tecnológica, lo que debilita seriamente sus ensayos sobre sillas, teclados QWERTY, la cremallera, aviones y automóviles entre otros -sobre todo en contraste con autores como Henri Petrosky o hasta Donald Norman. Se le nota más a gusto en la dimensión de juicios estéticos -no en balde, cuenta que una de sus grandes decepciones fue encontrar cómo una máquina de escribir Olivetti que le resultaba estéticamente muy atractiva, presentaba grandes deficiencias en su accionar funcional. En cambio su ensayo sobre la cocina es fascinante, quizás por centrarse en la vida y obra de una arquitecta, Margarethe Schütte-Lihotzky. Se salva de un cierto paroquialismo inglés, gracias a su interés por algunos aspectos del diseño europeo (alemán pero no austríaco por ejemplo), pero puede también ser de un esnobismo insufrible, como cuando culmina un ensayo sobre los barrios con:
Se inyectan elementos autobiográficos memorables, como es el caso del emotivo y destacado ensayo titulado, quizás no muy certeramente, “identidad nacional”, pero en otras ocasiones distraen (Q de Qwerty) o toman una importancia desproporcionada como es el caso de los ensayos sobre moda, Viena o los suburbios.
Hay un trío de ensayos en los que Sudjic explora algunos temas que subyacen el consumismo, como el “coleccionismo”, los gustos y la moda pero, a mi juicio, no logra hincarles el diente.
También se incluyen una serie de ensayos donde se abordan temas claves en el diseño del siglo XX como el impacto del movimiento Bauhaus (“Cada generación necesita su propia exposición de la Bauhaus), el postmodernismo en arquitectura, funcionalidad versus ornamentación, la aspiración a la perfección y el rol cambiante de la imperfección artística). Unos pocos ensayos tocan la relación entre el diseñador, el cliente y el mercado.
No puedo dejar de preguntarme cuánta de la confusión de la versión del libro en Castellano se encuentra en el original en el Inglés y cuánta se debe a defectos en la traducción. Las preguntas surgen cuando uno se encuentra con que el traductor ha dejado el término “blueprint” en Inglés en vez de traducirlo, como es natural, por “plano” o cuando se traduce “High German” (el lenguaje alemán culto) por “alemán de arriba”. Mención especial debe hacerse al ensayo S de suburbios donde la confusión que se presenta al manejar como conceptos equivalentes “suburbio” con “chabola”, es mi opinión, sencillamente inaceptable.
Llaman la atención la ausencia total del tema de diseño ecológico, la exclusión o al menos minimización del diseño que no se origina en Europa y la ausencia total de ilustraciones en un libro dedicado al diseño.
En resumen, se trata de un libro que genera posiciones encontradas y que en mi opinión merecería evaluarse con 3 estrellas y media. Lo más sano es tomarlo como un divertimento, como una cartera de bosquejos preliminares, una conversación de sobremesa hecha para picar el interés y estimular la participación de variopintos comensales.
Los ensayos son muy variables en calidad; los hay perspicaces, superficiales, centrados, difusos, autobiográficos, especulativos, integrados, fragmentados, confusos, certeros y perdidos. El autor es el director del Museo del Diseño en Londres y a veces da la impresión que se esfuerza demasiado en tratar de convencernos de que ningún tópico en el extenso panorama de diseño le es ajeno.
Me resulta más convincente cuando escribe sobre arquitectura, menos convincente cuando escribe sobre diseño de objetos de consumo y muy pobre cuando se aventura en temas de diseño en computación, urbanismo o moda. Es superficial en sus afortunadamente pocos intentos de analizar el contexto empresarial del diseño y definitivamente esquiva su dimensión tecnológica, lo que debilita seriamente sus ensayos sobre sillas, teclados QWERTY, la cremallera, aviones y automóviles entre otros -sobre todo en contraste con autores como Henri Petrosky o hasta Donald Norman. Se le nota más a gusto en la dimensión de juicios estéticos -no en balde, cuenta que una de sus grandes decepciones fue encontrar cómo una máquina de escribir Olivetti que le resultaba estéticamente muy atractiva, presentaba grandes deficiencias en su accionar funcional. En cambio su ensayo sobre la cocina es fascinante, quizás por centrarse en la vida y obra de una arquitecta, Margarethe Schütte-Lihotzky. Se salva de un cierto paroquialismo inglés, gracias a su interés por algunos aspectos del diseño europeo (alemán pero no austríaco por ejemplo), pero puede también ser de un esnobismo insufrible, como cuando culmina un ensayo sobre los barrios con:
Uno puede consolarse con la idea de Suketu Mehta según la cual, aunque sea porque una parte de la nueva generación de londinenses ha nacido en Bombay, es importante que esta generación de londinenses sepa tanto de Bombay como pueda.Lo que hace mejor Sudjic es despertar el interés del lector por aquellos arquitectos y diseñadores que le llaman la atención (entre los arquitectos Chareau, Kaplický, Krier, Utzon y Walter Gropius; entre los diseñadores Rams y Sotsass). Adicionalmente hay ensayos interesantes sobre el rol cambiante, y a su juicio cada vez más debilitado, de las exposiciones mundiales, la globalización o internacionalización de los museos, y la arquitectura en las películas.
Se inyectan elementos autobiográficos memorables, como es el caso del emotivo y destacado ensayo titulado, quizás no muy certeramente, “identidad nacional”, pero en otras ocasiones distraen (Q de Qwerty) o toman una importancia desproporcionada como es el caso de los ensayos sobre moda, Viena o los suburbios.
Hay un trío de ensayos en los que Sudjic explora algunos temas que subyacen el consumismo, como el “coleccionismo”, los gustos y la moda pero, a mi juicio, no logra hincarles el diente.
También se incluyen una serie de ensayos donde se abordan temas claves en el diseño del siglo XX como el impacto del movimiento Bauhaus (“Cada generación necesita su propia exposición de la Bauhaus), el postmodernismo en arquitectura, funcionalidad versus ornamentación, la aspiración a la perfección y el rol cambiante de la imperfección artística). Unos pocos ensayos tocan la relación entre el diseñador, el cliente y el mercado.
No puedo dejar de preguntarme cuánta de la confusión de la versión del libro en Castellano se encuentra en el original en el Inglés y cuánta se debe a defectos en la traducción. Las preguntas surgen cuando uno se encuentra con que el traductor ha dejado el término “blueprint” en Inglés en vez de traducirlo, como es natural, por “plano” o cuando se traduce “High German” (el lenguaje alemán culto) por “alemán de arriba”. Mención especial debe hacerse al ensayo S de suburbios donde la confusión que se presenta al manejar como conceptos equivalentes “suburbio” con “chabola”, es mi opinión, sencillamente inaceptable.
Llaman la atención la ausencia total del tema de diseño ecológico, la exclusión o al menos minimización del diseño que no se origina en Europa y la ausencia total de ilustraciones en un libro dedicado al diseño.
En resumen, se trata de un libro que genera posiciones encontradas y que en mi opinión merecería evaluarse con 3 estrellas y media. Lo más sano es tomarlo como un divertimento, como una cartera de bosquejos preliminares, una conversación de sobremesa hecha para picar el interés y estimular la participación de variopintos comensales.
March 16, 2015
R jak Rams, S jak slums
Mnóstwo ciekawych anegdotek, historii z życia, masa informacji o dziejach przedmiotów, zjawisk, czasopism, mód; garść nazwisk, sporo polemik, wszystko subiektywnie wyłowione ze współczesności przez rozmiłowanego we wzornictwie oraz architekturze autora i przedstawione w formie krótkich haseł-rozdziałów, ułożonych w porządku alfabetycznym – to znajdziecie w środku. Dla tych, którym podobał się wydany niedawno przez Karakter „Język rzeczy”, „B jak Bauhaus” - kolejna przełożona na polski książka Deyana Sudjica - będzie stanowić miłą, choć trochę bardziej chaotyczną kontynuację. Styl i zajmujący sposób opowiadania pozostały, na szczęście, w niezmienionym stanie, a w połączeniu z fragmentarycznym charakterem książki (chyba nikt nie wierzy naprawdę, że „upodobania” da się zamknąć w ośmiu stronach!) sprawiają, że każdy z rozdziałów przypomina małą gawędę, która po zakończeniu pozostawia apetyt na więcej. Narracja biegnie dość swobodnie: „manifest” na przykład zaczyna się wprawdzie od manifestu (Corbusiera), kończy jednak całkowitym skupieniem na postaci Rema Koolhaasa. Wybór haseł jest równie interesujący: „czar kolekcjonowania” obok „tożsamości narodowej”, „zamka błyskawicznego” i pisma „Blueprint”. Sudjic poświęca także (ku mojej nieskrywanej radości) osobny rozdział grze komputerowej „Grand Theft Auto”, dokonując pogłębionej, to znaczy wychodzącej poza zwyczajowe lekceważenie, analizy tej formy sztuki.
Zaskoczył mnie format i wygląd. Po małym, powalająco zgrabnym „Języku rzeczy” spodziewałam się czegoś podobnego, tymczasem z poprzednika została tylko Calluna. „B jak Bauhaus” nie przypomina już książki podróżnej – jest spory, w twardej oprawie i, pomimo lżejszego papieru, w ogólnym rozrachunku dużo cięższy. Wydanie zyskało za to fantastyczną ilustrację na okładce; przypomina plansze w dwuwymiarowych grach point'n'click: chaotyczne nagromadzenie szczegółów, które w miarę przyglądania się stają się nieco bardziej jasne. Jumbo Jet, Gropius, krzesło Eamesów, a nad nimi cytrusowy pająk Juicy Salif i grzyb atomowy (będący w rzeczywistości mięciutką poduszką). Fantastyczne. Polskie wydanie jest pod tym względem dużo ładniejsze niż oryginał, chociaż brakuje mi ciekawych stron początkowych każdego z rozdziałów, które znajdowały się w angielskiej wersji książki. Nie można jednak mieć wszystkiego. Zrezygnowano także ze specyficznego pomarańczu poprzedniej książki Sudjica, decydując się na żółć. „Język rzeczy” przywodził mi na myśl klasy w tysiąclatkach, malowane do połowy wysokości ściany śliską farbą olejną; „B jak Bauhaus” jest przyjemniejszy dla oka.
W eseju o Levi-Straussie Susan Sontag zauważyła, że każda wielka książka nosi znamiona absolutnie osobistej. Trudno się z nią nie zgodzić. Nie wiem wprawdzie, czy zdradzanie czytelnikom, jak bardzo wyłożony śmieciami jest samochód autora albo jakie ubrania nosił w czasach młodości to jest dokładnie ten rodzaj „osobistego”, o jaki jej chodziło, lecz każdy z tych szczegółów świetnie sprawdzał się podczas czytania. Nie wiem też, czy „B jak Bauhaus” to książka „wielka”, ale „świetna” i „wciągająca” brzmią nie gorzej. To kolejne wcielenie Sudjica dociekliwego, zastanawiającego się nad naturą takich zjawisk, jak „dizajn krytyczny” czy „ornament” i zadającego mnóstwo pytań. Jedynym przykrym uczuciem, które pozostało mi po (podwójnej!) lekturze to żal, że nigdzie nie można obejrzeć marynarki od Margaret Howell czy autentycznej (cokolwiek to znaczy) fishtail parki autora.
Mnóstwo ciekawych anegdotek, historii z życia, masa informacji o dziejach przedmiotów, zjawisk, czasopism, mód; garść nazwisk, sporo polemik, wszystko subiektywnie wyłowione ze współczesności przez rozmiłowanego we wzornictwie oraz architekturze autora i przedstawione w formie krótkich haseł-rozdziałów, ułożonych w porządku alfabetycznym – to znajdziecie w środku. Dla tych, którym podobał się wydany niedawno przez Karakter „Język rzeczy”, „B jak Bauhaus” - kolejna przełożona na polski książka Deyana Sudjica - będzie stanowić miłą, choć trochę bardziej chaotyczną kontynuację. Styl i zajmujący sposób opowiadania pozostały, na szczęście, w niezmienionym stanie, a w połączeniu z fragmentarycznym charakterem książki (chyba nikt nie wierzy naprawdę, że „upodobania” da się zamknąć w ośmiu stronach!) sprawiają, że każdy z rozdziałów przypomina małą gawędę, która po zakończeniu pozostawia apetyt na więcej. Narracja biegnie dość swobodnie: „manifest” na przykład zaczyna się wprawdzie od manifestu (Corbusiera), kończy jednak całkowitym skupieniem na postaci Rema Koolhaasa. Wybór haseł jest równie interesujący: „czar kolekcjonowania” obok „tożsamości narodowej”, „zamka błyskawicznego” i pisma „Blueprint”. Sudjic poświęca także (ku mojej nieskrywanej radości) osobny rozdział grze komputerowej „Grand Theft Auto”, dokonując pogłębionej, to znaczy wychodzącej poza zwyczajowe lekceważenie, analizy tej formy sztuki.
Zaskoczył mnie format i wygląd. Po małym, powalająco zgrabnym „Języku rzeczy” spodziewałam się czegoś podobnego, tymczasem z poprzednika została tylko Calluna. „B jak Bauhaus” nie przypomina już książki podróżnej – jest spory, w twardej oprawie i, pomimo lżejszego papieru, w ogólnym rozrachunku dużo cięższy. Wydanie zyskało za to fantastyczną ilustrację na okładce; przypomina plansze w dwuwymiarowych grach point'n'click: chaotyczne nagromadzenie szczegółów, które w miarę przyglądania się stają się nieco bardziej jasne. Jumbo Jet, Gropius, krzesło Eamesów, a nad nimi cytrusowy pająk Juicy Salif i grzyb atomowy (będący w rzeczywistości mięciutką poduszką). Fantastyczne. Polskie wydanie jest pod tym względem dużo ładniejsze niż oryginał, chociaż brakuje mi ciekawych stron początkowych każdego z rozdziałów, które znajdowały się w angielskiej wersji książki. Nie można jednak mieć wszystkiego. Zrezygnowano także ze specyficznego pomarańczu poprzedniej książki Sudjica, decydując się na żółć. „Język rzeczy” przywodził mi na myśl klasy w tysiąclatkach, malowane do połowy wysokości ściany śliską farbą olejną; „B jak Bauhaus” jest przyjemniejszy dla oka.
W eseju o Levi-Straussie Susan Sontag zauważyła, że każda wielka książka nosi znamiona absolutnie osobistej. Trudno się z nią nie zgodzić. Nie wiem wprawdzie, czy zdradzanie czytelnikom, jak bardzo wyłożony śmieciami jest samochód autora albo jakie ubrania nosił w czasach młodości to jest dokładnie ten rodzaj „osobistego”, o jaki jej chodziło, lecz każdy z tych szczegółów świetnie sprawdzał się podczas czytania. Nie wiem też, czy „B jak Bauhaus” to książka „wielka”, ale „świetna” i „wciągająca” brzmią nie gorzej. To kolejne wcielenie Sudjica dociekliwego, zastanawiającego się nad naturą takich zjawisk, jak „dizajn krytyczny” czy „ornament” i zadającego mnóstwo pytań. Jedynym przykrym uczuciem, które pozostało mi po (podwójnej!) lekturze to żal, że nigdzie nie można obejrzeć marynarki od Margaret Howell czy autentycznej (cokolwiek to znaczy) fishtail parki autora.
December 26, 2021
Design is arguably one of the most abused words in modern times. Design shares much with art and craft but stands apart for its association with modernity in general and with the industrial revolution in particular.
The followings are excerpted from the book:
YouTube makes sense of content through the relentless driver of popularity which runs counter to the notional democracy of YouTube. The culture is tilted irreversibly in directions that tend to reinforce existing tastes rather than challenge them.
Ruling classes set fashions and create tastes, while the rest of the pack struggle to catch up but can never quite manage it. By the time the socially disadvantaged get anywhere near them, the elite taste-setters have changed the rules and skipped ahead again.
What distinguished modernism was its vociferous rejection of history, tradition and precedent. The godfathers of the movement were driven by the urge to design every chair and teacup as if no such thing had ever been done before.
Design has more often been defined by what it is not than by what it is. More than anything else, what design is not is art.
When digitization had transformed virtually every product category, it became much harder to maintain the fiction of functionalism.
The followings are excerpted from the book:
YouTube makes sense of content through the relentless driver of popularity which runs counter to the notional democracy of YouTube. The culture is tilted irreversibly in directions that tend to reinforce existing tastes rather than challenge them.
Ruling classes set fashions and create tastes, while the rest of the pack struggle to catch up but can never quite manage it. By the time the socially disadvantaged get anywhere near them, the elite taste-setters have changed the rules and skipped ahead again.
What distinguished modernism was its vociferous rejection of history, tradition and precedent. The godfathers of the movement were driven by the urge to design every chair and teacup as if no such thing had ever been done before.
Design has more often been defined by what it is not than by what it is. More than anything else, what design is not is art.
When digitization had transformed virtually every product category, it became much harder to maintain the fiction of functionalism.
November 17, 2022
Strasznie męcząca. Nie wiem kto wpadł na pomysł aby w tego typu publikacji zostawić sam tekst, nie pokazująć przykładów do omawianych zagadnień. A tutaj trzeba by więcej czasu spędzić w google grafika niż na samym czytaniu książki. Nie pomaga też to, że większość esejów jest przeładowana informacjami i ciężko się to czyta. Tylko pojedyncze rozdziały przypadły mi do gustu - i to właśnie nie te, gdzie autor chciał pochwalić się szeroką wiedzą zasypując czytelniaka toną informacji, a te gdzie bardziej spokojnie opowiadał o niektórych rzeczach w oparciu o swoje doświadczenia.
April 9, 2017
Amateurish text about some "stuff". Organized by the alphabet, the author does not show enough imagination say to have one thing for each letter. It is like those second rate movies powered by second rate artists that get the cast in alphabetical order as they are all equally lousy.
September 2, 2016
sparkly and marketable, but in terms of presenting new ideas it was 0.
April 16, 2021
One of the best books for introduction to the modern design and art.
January 21, 2022
Niestety, za dużo anglo-centryzmu, elityzmu i niepotrzebnego kpiarstwa. Gdyby nie to, polecałabym z czystym sumieniem.
Read
October 21, 2023Dobra eseistyka. Napisane z inteligencją, ale nie przesadnie inteligencko, z miejscami dość złośliwym, ale delikatnym humorem. Niektóre eseje bardzo ciekawe, inne trochę mniej. Większa część zawiera jakąś mądrą myśl, którą warto zabrać ze sobą. Jak bardzo autor jest mistrzem tematu, widać po jedynym eseju, gdzie autor jest poza swoim terytorium (gry komputerowe - nie jest to zły rozdział, ale zdecydowanie najbardziej powierzchniowy).
Książka ma tylko jedną, niestety niemożliwą do łatwego rozwiązania wadę: googlowanie co dwa zdania jak wygląda dany budynek, talerz, wyciskarka do cytryn. Książka jest napakowana odniesieniami wizualnymi, i chyba trzeba być po studiach z designu, żeby mieć je w głowie, gotowe do zwizualizowania. No ale wiadomo, nie dałoby się jej pewnie wydać z obrazkami. Przydałaby się strona internetowa jako kompendium, jak 99%invisible ma do swoich odcinków audio.
Książka ma tylko jedną, niestety niemożliwą do łatwego rozwiązania wadę: googlowanie co dwa zdania jak wygląda dany budynek, talerz, wyciskarka do cytryn. Książka jest napakowana odniesieniami wizualnymi, i chyba trzeba być po studiach z designu, żeby mieć je w głowie, gotowe do zwizualizowania. No ale wiadomo, nie dałoby się jej pewnie wydać z obrazkami. Przydałaby się strona internetowa jako kompendium, jak 99%invisible ma do swoich odcinków audio.
February 27, 2023
First of all my version is an older one from 2014 so it only had 320 pages so I think some extra chapters were added in the last 9 years. That being said I think is the most interesting book about history of design and architecture in the 20th and 21th century.
Every chapter talks about a theme (for example GTA or chair) and it explains how it influenced and was influenced by the landscape of design and architecture. So every chapter is unique and can be read individually. They are filled with a lot of cultural references and historical details.
The writing style is easy and simply to read. So is pleasant to read a chapter while u drink your tea or wait in a room for your appointment.
My favorites are: Film, Function, Grand Theft Auto, Museum, National Identity and Utzon.
Every chapter talks about a theme (for example GTA or chair) and it explains how it influenced and was influenced by the landscape of design and architecture. So every chapter is unique and can be read individually. They are filled with a lot of cultural references and historical details.
The writing style is easy and simply to read. So is pleasant to read a chapter while u drink your tea or wait in a room for your appointment.
My favorites are: Film, Function, Grand Theft Auto, Museum, National Identity and Utzon.
October 18, 2017
Absolutnie rewelacyjna książka i pozycja obowiązkowa dla każdego, kto uważa, że "lubi nowoczesny dizajn". Wybiórcza historia tegoż przeplatana anegdotami z życia zawodowego autora (wieloletniego dyrektora Design Museum w Londynie) oraz słynnych artystów-modernistów i nie tylko (którzy nie są przedstawieni jako "bardziej papiescy od papieża" jak to bywa w podobnych publikacjach) od Arts & Crafts do Youtube'a w formie wybranych przez Sudjica haseł a la słownik. Ale co ważne - słownik pisany prostym i trafnym językiem bez śladu historyczno-sztucznego zadęcia.
November 6, 2021
This was difficult to read for a number of reasons. One gets the impression that it was only written in a 'this will sell well' kind of mindset, as put forward by the publisher, but it is also maybe a little nice to hear so many anecdotes in the history of design from such a grumbling and eminent figure in the field, and anyway I find it hard to ignore how much I enjoyed The Language of Cities. I offer an extra star for the sheer joy of seeing Brâncuși's name written here with the right accents included.
November 22, 2017
Największą zbrodnią tej książki jest brak ilustracji. Mam nadzieję, że to jedynie kwestia oszczędności (pozycja sama w sobie już jest spora), a nie założenia, iż każdy powinien znać każdą z omawianych rzeczy. Gdyby do wydania dołączono grafiki, książka jak dla mnie na 5 gwiazdek - ciekawe anegdoty, historie i rozważania (choć ktoś zauważał, że jedynie dla takiego laika jak ja). Niestety, przez wzgląd na zaserwowanie mi czytania z jednoczesnym googlowaniem, tylko 3 gwiazdki.
November 13, 2020
Not that it is bad. And for the part I read there are some interesting anecdotes and facts... Around page 100 I started skipping pages, maybe the intention of the author for the reader was to skip whole sections, since it is/not a dictionary...
The author openly admits why the book actually exists and how it came to be, he voluntarily fulfilled a contractual obligation he did not need to. Consequently it is a mess and a missed opportunity. I will keep it on my "random page" shelf though.
The author openly admits why the book actually exists and how it came to be, he voluntarily fulfilled a contractual obligation he did not need to. Consequently it is a mess and a missed opportunity. I will keep it on my "random page" shelf though.
December 10, 2016
I loved this book. It's really a whole series of short essays, blending personal memoir with historical fact, and then spinning his own bit of magic to get you thinking. Sudjic is a great conveyor of ideas, always engaging and good at explaining why exactly something is important, as well as questioning why we need good design. Thought-provoking in the most amiable way.
June 22, 2022
As someone who doesn’t have much knowledge about design, I was hoping a book like this would be a good introduction and cover a lot of bases, but it is more of an anthology of different topics that feel like they assume you have knowledge of many of these names and concepts prior to reading. I got through a third of these topics before giving up
November 16, 2017
Astonishing!
Intriguing, erudite, funny: an almost perfect collection of short essays about contemporary design. An absolute must for anyone interested in any aspect of the aesthetics of the 20th Century.
Intriguing, erudite, funny: an almost perfect collection of short essays about contemporary design. An absolute must for anyone interested in any aspect of the aesthetics of the 20th Century.
July 29, 2018
The opinions about this book vary quite a lot. Personally, I'm not interested in discussion on design so it didn't caught my attention. I read 4 or 5 stories, but apart from few interesting historical facts, I think that the author is prolific. So, you know: TL;DR.
February 23, 2021
Una colección de ensayos sobre diseño, lleno de datos históricos y reflexiones personales. Se nota el absoluto y profundo conocimiento del autor, hasta el punto que en ocasiones aturulla con tanto dato y tanto detalle. Se me ha hecho aburrido en muchas ocasiones, he de reconocer.
Displaying 1 - 30 of 48 reviews